ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ပင္ကိုသဘာ၀စရိုက္

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ပင္ကိုသဘာ၀စရိုက္

“ၾကည္

          ပဲၿပဳတ္နဲ႕ နံၿပား စားခ်င္တယ္

                                          ေအာင္ဆန္း”

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ လက္ေရးၿဖင္႕ သူကိုယ္တိုင္ေရးၿပီး ေအာက္တြင္လည္း “ေအာင္ဆန္း” ဟု

သူ၏နာမည္လက္မွတ္ ေရးထိုးထားေသာ စာတိုကေလးပင္ၿဖစ္သည္။

တစ္ခါက ဗိုလ္ခ်ဳပ္က သူ၏ခ်စ္ဇနီး ေဒၚခင္ၾကည္အား သူၾကိဳက္ေသာ ပဲၿပဳတ္ နံၿပား စားခ်င္ေၾကာင္း

ပူစာလိုက္သည္႕ စာပင္ၿဖစ္သည္။

“ ပူဆာ ” သည္ဟု ဆိုရၿခင္းမွာ ‘ ေဟ႕ ငါ ပဲၿပဳတ္နဲ႕နံၿပား စားခ်င္တယ္၊မနက္ေစာေစာ အသင္႕၀ယ္ထားလိုက္ ‘ ဟု စစ္သူၾကီး တစ္ဦးက စစ္သည္ ရဲေဘာ္ကေလးအား အမိန္႕ေပးလိုက္ပံုမ်ိဳးမဟုတ္။ သားငယ္တစ္ဦးက သူႈ႕ကို အလြန္ ခ်စ္ၿမတ္ႏိုးသူ မိခင္အား ကေလးငယ္သဖြယ္ ပူဆာလိုက္သည္႕ ေလသံမ်ိဳး ၿဖစ္ေနေသာေၾကာင္႕ ပင္တည္း။

အထက္ေဖာ္ၿပပါ စာတိုကေလးအေၾကာင္းကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္း စိတ္၀င္စားသူ၊ ေလ႕လာသူ၊သူ႕အေၾကာင္း ေဟာေၿပာေရးသားသူမွန္သမွ် ေကာင္းစြာသိၾကပါသည္။

သို႕ေသာ္ ယင္းစာတိုကေလးႏွင္႕ ပတ္သက္၍ သေဘာထားကြဲလြဲမႈ၊အၿငင္းပြားမႈမ်ားလည္း ရွိခဲ႕ပါသည္။

သေဘာထားကြဲလြဲမႈ၊အၿငင္းပြားမႈ ၿဖစ္ေစမည္႕ အထက္ပါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ လက္ေရးၿဖင္႕ စာတိုကေလးသည္ယေန႔တိုင္ေအာင္ တကၠသိုလ္သမိုင္းသုေတသနဌာန (သို႕မဟုတ္) တပ္မေတာ္ ေမာ္ကြန္းတိုက္တြင္ ရွိေနမည္ဟု ထင္ရပါသည္။

ယင္းစာတိုကေလးႏွင္႕ ပတ္သက္၍ အၿငင္းပြားမႈ အေၾကာင္း အနည္းငယ္မွ် ရွင္းၿပလိုပါသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ လက္ေရးၿဖင္႕ ေရးထားေသာ စာတိုကေလးတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လက္မွတ္ေရးထိုးထားသည္ မွန္ေသာ္လည္းစာပါအေၾကာင္းအရာက ႏိုင္ငံေရး၊စစ္ေရးႏွင္႕ ဘာမွမဆိုင္။သူ၏ေတြးေခၚေမွ်ာ္ၿမင္ေရး ဒႆနဆိုင္ရာ သံုးသပ္ခ်က္လည္းမဟုတ္။ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥသာၿဖစ္သည္။ထို႕ေၾကာင္႕ သည္လိုကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥမ်ိဳး

ေတြကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္း ေရးသားၿပဳစုၿခင္း၊ေဟာေၿပာၿခင္းမ်ားမလုပ္သင္႕၊ႏိုင္ငံေရး၊စစ္ေရး သို႕မဟုတ္ အေတြးအေခၚပိုင္းဆိုင္ရာသေဘာတရားမ်ိဳးသာလွ်င္မွတ္တမ္းတင္ ေရးသားသင္႕သည္။ေဟာေၿပာသင္႕သည္။

ဥပမာ ဇူလိုင္၊၉၄ထုတ္ ႏြယ္နီမဂၢဇင္းမွ ကြ်န္ေတာ္၏ “ ငါးမူးတန္းမွ ရုပ္ရွင္ၾကည္႕ခဲ႕ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း” ေဆာင္းပါးဆိုလွ်င္လည္း အထက္ပါယူဆခ်က္အရ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥသာၿဖစ္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္း ေရးသား ေဟာေၿပာရာ၌ အသံုးမၿပဳသင္႕ဟု အဓိပၸါယ္ သက္ေရာက္ေနပါသည္။၀ါရင္႕ သမိုင္းပညာရွင္ၾကီးတစ္ဦးကမူ ယင္းအယူအဆကို လက္မခံပါ။

“ ဒီလိုလဲ ဘယ္ဟုတ္မလဲဗ်၊ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိစၥ အေကးအဖြဲေလးေတြဆိုၿပီး ပစ္ပယ္လို႕ မရဘူး။ဒါမ်ိဳးေတြက ကာယကံရွင္ ပုဂိၢဳလ္ရဲ႕ ပင္ကိုယ္သဘာ၀ စရိုက္Character ကိုေပၚလြင္ေစတယ္။သူ႕ရဲ႕စိတ္ဓာတ္ အေတြးအေခၚေတြအေၿမွာ္အၿမင္၊အယူအဆေတြကို ခန္႕မွန္းလို႕ရတယ္။သူဟာ ဘယ္လိုလူစားမ်ိဳးလည္းဆိုတာ ရုပ္လံုးေဖာ္ရာမွာ အေထာက္အကူၿဖစ္ေစႏိုင္တယ္။က်ဳပ္သေဘာထားကိုေၿပာရရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ ေနာင္လာေနာက္သားေတြ မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္ေတြ ေလ႕လာမွတ္သားႏိုင္ေအာင္ ေစာေစာက ေၿပာတဲ႕ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိစၥ အေသးအဖြဲကေလးေတြကအစ မွတ္တမ္းတင္ ေရးသားသင္႕တယ္လို႕ ယူဆတယ္”

ဤသို႕ သမိုင္းပညာရွင္ၾကီးက ထုတ္ေဖာ္ ေၿပာခဲ႕ပံုကို ၾကားနာမွတ္သားရဖူးပါသည္။

ထို႕ေၾကာင္႕ ဤေဆာင္းပါးတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ သဘာ၀စရိုက္ကို ခန္႕မွန္း၍ရႏိုင္မည္႕ ကြ်န္ေတာ္၏ကိုယ္ေတြ႕ ၿဖစ္ရပ္အခ်ိဳ႕ကို ေဖာ္ထုတ္တင္ၿပလိုက္ရပါ

သည္။

ဥပမာဆိုလွ်င္-

* ………….*…………….*…………….*

၁၉၄၆ ခုႏွစ္၊စက္တင္ဘာလ ၂၆ ရက္ေန႕က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ၿဗိတိသွ် ဘုရင္ခံထံမွ အစိုးရအဖြဲ႕အာဏာကို လြဲေၿပာင္းလက္ခံယူၿပီးေနာက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဗိုလ္ေအာင္

ေက်ာ္လမ္းရွိအတြင္း၀န္ရံုး(ယခု ၀န္ၾကီးမ်ားရံုး)သို႕ ေန႕စဥ္ ရံုးတက္ခဲ႕ရပါသည္။

သူ၏ရာထူး (တရား၀င္အေခၚအေ၀ၚ)မွာ ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္ေကာင္စီ ဒုတိယဥကၠဌ ၿဖစ္ပါသည္။( ဥကၠဌက ဘုရင္ခံၿဖစ္ေသာ္လည္း အစည္းအေ၀းလုပ္လွ်င္ ဘုရင္ခံမတက္ပါ။ဒုတိယဥကၠဌၿဖစ္သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကပင္ သဘာပတိ ဦးေဆာင္စည္းေ၀းရပါသည္။လြတ္လပ္ေရးမရေသးမီကာလၿဖစ္၍ “ ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္ေကာင္စီ”ဟုေခၚေသာ္လည္း

စင္စစ္အားၿဖင္႕ အစိုးရအဖြဲ႕(ကတ္ဘိနက္)ပင္ၿဖစ္ပါသည္။ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏တာ၀န္က ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္၊ကာကြယ္ေရး၀န္ၾကီး၊ႏိုင္ငံၿခားေရး ၀န္ၾကီးအၿဖစ္ ၀န္ၾကီးဌာနသံုးခုကို တာ၀န္ယူရသၿဖင္႕ အလြန္အလုပ္မ်ားလွပါသည္။

တစ္ေန႕သ၌ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ မြန္းလြဲသံုးနာရီခန္႕တြင္ ကြ်န္ေတာ္႕အား လွ်ပ္စစ္ ေခါင္းေလာင္းတီး၍ ေခၚသၿဖင္႕ ကြ်န္ေတာ္လည္း ခ်က္ၿခင္းပင္ သူ၏ရံုးခန္းတြင္းသို႕လ်င္ၿမန္သြက္လက္စြာ ၀င္သြးလိုက္ပါသည္။

ထိုေန႕အဖို႕ မ်က္ႏွာၿဖဴအတြင္း၀န္က သူ႕ထံတင္ၿပဆံုးၿဖတ္ခ်က္ ရယူသည္႕ ဖိုင္တြဲမ်ားအားလံုး ေလ႔လာ၍ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ ခ်ေပးၿပီး သူ၏စားပြဲတြင္ စာရြက္စာတမ္းမ်ားဖိုင္တြဲမ်ားရွင္းေနၿပီ ၿဖစ္သည္။

“ ဘာမ်ားလဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ”

ကြ်န္ေတာ္က ထံုးစံအတိုင္း သတင္းပို႕ရင္း ေမးလိုက္ရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ၀န္ၾကီးတစ္ဦးက သူ႕ပီေအ(အပါးေတာ္ၿမဲ)ကို ေၿပာသည္႕ ဟန္မ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ရင္းႏွီးေသာ ေက်ာင္းေနဘက္သူငယ္ခ်င္းကို ရင္ဖြင္႕ေၿပာသလို ဟန္မ်ိဳးၿဖင္႕“ ငါအခုဗိုက္ဆာလို႕ တစ္ခုခု စားခ်င္တယ္ကြာ ”ဟုေၿပာပါသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဘာေၾကာင္႕ ဤသို႕ေၿပာသည္ကို ကြ်န္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္းရိပ္မိလိုက္ပါၿပီ။

ထိုေန႕နံနက္က ရံုးသို႔မလာမီ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဆရာတပည္႕ ႏွစ္ဦးအား နံနက္စာထမင္းေကြ်းရာတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္ ေဒၚခင္ၾကည္က (ထိုအခ်ိန္ကေစ်းအေပါဆံုး ဟင္းလ်ာတစ္ခုၿဖစ္သည္႕)ဘဲဥ ဟင္းႏွင္႕ ေကြ်းခဲ႕ပါသည္။ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ဘဲဥဟင္းကို မၾကိဳက္၍ဘဲလားမသိ။ထမင္းၿမိန္ပံုမရဘဲ တစ္ပန္းကန္သာ စားၿပီး စားပြဲမွ ထလိုက္သၿဖင္႕ကြ်န္ေတာ္လည္း ကဗ်ာကယာ လက္ေဆး၍ ရံုးသြားရန္ၿပင္ဆင္ခဲ႕ရပါသည္။နံနက္ ၁၀ နာရီခန္႕ အတြင္း၀န္ရံုးသို႕ ေရာက္ၿပီးေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ တစ္ေနကုန္နီးပါး ဆက္တိုက္အလုပ္လုပ္ေနရခ်ိန္တြင္ ဘာမွ်မစားမေသာက္ရေသာေၾကာင္႕ ဆာေလာင္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္႕အား တစ္ခုခုစားခ်င္ေၾကာင္း ေၿပာၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။

{မွတ္ခ်က္……ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေနၿဖင္႕ ၀န္ၾကီးလစာရသည္ မွန္ေသာ္လည္း ယင္းလစာေငြကိုကိုင္ၿပီး ၀င္ေငြထြက္ေငြ မွ်တေအာင္ သို႔မဟုတ္ ဘတ္ဂ်က္ မေအာက္ေအာင္စိစစ္သံုးစြဲရရွာသူ ေဒၚခင္ၾကည္အဖို႕ မလြြယ္ကူပါ။ေန႕စဥ္နဲ႕အမွ် လာေရာက္ေသာ ဧည္႕သည္မ်ား၊ရဲေဘာ္မ်ားအားလည္း ဧည္ံခံေကြ်းေမြးရေသာေၾကာင္႕ လကုန္ခါနီးရက္မ်ားဆိုလွ်င္ အထူးၿခိဳးၿခံ ေခြ်တာရေသာေၾကာင္႕ လကုန္ခါနီးရက္မ်ားဆိုလွ်င္ အထူးၿခိဳးၿခံေခြ်တာရပါသည္။ထို႕ေၾကာင္႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕အား ဘဲဥဟင္းတစ္မယ္တည္း ခ်က္ေကြ်းသည္ကိုလည္း မည္သို႕မွ် အၿပစ္မဆိုသာပါေခ်။စာေရးသူ )

ကြ်န္ေတာ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ၾကည္႕ၿပီး စိတ္ထဲမွ သနားသြားမိပါသည္။သူ႕ခမ်ာ တကယ္ပင္ ဆာေလာင္၍ ေၿပာမွန္းသိ၍လည္း တစ္ခုခု ၀ယ္ေကြ်းခ်င္စိတ္ ၿဖစ္ေပၚလာမိပါသည္။

“ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဘာမ်ား စားခ်င္လို႕လဲ”

ကြ်န္ေတာ္က ေမးလိုက္ရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ၀မ္းသာသလို ၿဖစ္သြားၿပီးမွ တစ္စံုတစ္ခု စဥ္းစားမိဟန္ၿဖင္႕ ၿပန္ေမးခြန္းထုတ္ၿပန္သည္။

“ဘာလဲ ၊မင္းကငါ႕ကို ၀ယ္ေကြ်းမလို႕လား၊၀ယ္ေကြ်းရေအာင္ မင္းမွာ ပိုက္ဆံေကာရွိလို႕လား ”

သာမန္အားၿဖင္႕ ကြ်န္ေတာ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား လိမ္ေၿပာေလ႕မရွိပါ။သူသည္ လိမ္ေၿပာၿခင္းကို လံုး၀မၾကိဳက္။မွန္ရာကိုသာ ေၿပာမွ သေဘာက်သူၿဖစ္၍ ကြ်န္ေတာ္တို႕လူငယ္ေတြကလည္း သူ႕အားလိမ္မေၿပာ၀ံ႕ၾကပါ။သို႕ရာတြင္ ထိုေန႕ကေတာ႕ သူဗိုက္ဆာ၍ တစ္ခုခုစားခ်င္ေၾကာင္းကို ကေလးငယ္တစ္ေယာက္လို ေၿပာသၿဖင္႕ ကြ်န္ေတာ္သည္

ဘာဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ သည္တစ္ခါေတာ႕ အမွန္ကို မေၿပာမွ ၿဖစ္မည္ဟု ဆံုးၿဖတ္လိုက္ပါသည္။

“ကြ်န္ေတာ္႔မွာ ပိုက္ဆံပါ ပါတယ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဘာစားခ်င္တယ္ဆိုတာသာ ေၿပာပါ ”

ကြ်န္ေတာ္က ခပ္တည္တည္ႏွင္႕ အက်ၤ ီအိတ္ကို လက္ၿဖင္႕ ပုတ္ရင္း ေၿပာလိုက္ပါသည္။အမွန္က ကြ်န္ေတာ္၏ အက် ၤ ီအိတ္ထဲတြင္ ေငြ ၅ က်ပ္တန္ တစ္ရြက္ႏွင္႕က်ပ္တန္ႏွစ္ရြက္ စုစုေပါင္း ေငြ ၇ က်ပ္သာ ရွိပါသည္။သို႕ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္က မွင္ေသေသႏွင္႕ ေၿပာလိုက္ေသာေၾကာင္႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လည္း ယံုၾကည္သြားပံုရပါသည္။

“ ဟုတ္လား ၊ မင္းတတ္ႏိုင္ရင္ေတာ႕ မဂိုလမ္း( ေရႊဘံုသာလမ္း)က ပလာတာနဲ႕ ခပတ္ စားခ်င္တယ္ကြာ ”

“ ဟုတ္ကဲ႕၊ ဒါဆိုရင္ ရပါတယ္ ၊ကြ်န္ေတာ္႔မွာ ပါတဲ႕ေငြနဲ႕လံုေလာက္ပါတယ္၊ရံုးကေန မဂိုလမ္း (ေရႊဘံုသာလမ္း)သြားစားၿပီးမွ အိမ္ၿပန္ၾကတာေပါ႕၊ကိုင္း လာပါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ”ေၿပာေၿပာဆိုဆို ကြ်န္ေတာ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ရံုးခန္း၀တြင္ ေစာင္႕ေနသူ ရံုးလုလင္အား“ ေဟ႕ ငါတို႕ ရံုးဆင္းေတာ႕မယ္၊ ၄ နာရီထိုးရင္ တံခါးေတြပိတ္လိုက္ေတာ႕” ဟု ညြန္ၾကားၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္အားေခၚ၍ ရံုး ေအာက္သို႕ ဆင္းခဲ႕ပါသည္။

ထိုေန႕က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကား ေမာင္းသူ ရဲေဘာ္ေက်ာ္စိန္ ေနမေကာင္းသၿဖင္႕ အိမ္မွရံုးသို႕အလာတြင္ ကြ်န္ေတာ္ကပင္ ကားေမာင္းခဲ႕ရပါသည္။ထို႕ေၾကာင္႕ အၿပန္လည္း

ကြ်န္ေတာ္ကပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ကားေပၚတင္၍ မဂိုလမ္း( ေရႊဘံုသာလမ္း)၊ဒါလဟိုဇီလမ္း(မဟာဗႏၵဳလလမ္းထိပ္)အနီး ဗလီၾကီးေအာက္ရွိ ပလာတာဆိုင္သို႕ တိုက္ရိုက္ ေမာင္းသြားလိုက္ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္သည္ ကားေမာင္းသြားရင္း စိတ္ထဲမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား သူစားခ်င္ေသာ ပလာတာႏွင္႕ ခပတ္ကိုေကြ်းရန္မည္သို႕မည္ပံု ပရိယာယ္ဆင္ရမည္ကို ၾကိဳတင္ အကြက္ခ်ၿပီးၿဖစ္သည္။

မဂိုလမ္း (ေရႊဘံုသာလမ္း)ဗလီၾကီးေအာက္ရွိ ပလာတာႏွင္႕ ဒံေပါက္ဆိုင္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားဘ၀က မၾကာခဏ၀င္စားေလ႕ရွိေသာ ဆိုင္ၿဖစ္ၿပီး ဆိုင္ရွင္မ်ားႏွင္႕လည္း သိကြ်မ္းေနခဲ႕ပါသည္။ယင္းအခ်က္ကို အားကိုးၿပီး ကြ်န္ေတာ္က ထိုဆိုင္သို႕ ရဲ၀ံ႕စြာၿဖင္႕ လာခဲ႕ၿခင္း ၿဖစ္ပါသည္။

ထံုးစံအတိုင္း ဆိုင္ရွိ လူငယ္စားပြဲထိုးမ်ားသည္ အလြန္ေဖာ္ေရြစြာၿဖင္႕ ခရီးဦး ၾကိဳၿပဳကာ ေနရာထိုင္ခင္း ေပးၾကရာ ကြ်န္ေတာ္တို႕လည္း စားပြဲတစ္လံုးတြင္ ၀င္ထိုင္ၿပီး တစ္ေယာက္လ်င္ ပလာတာႏွစ္ခ်ပ္ႏွင္႕ ဆိတ္သားခပတ္ တစ္ပြဲစီႏွစ္ေယာက္အတြက္ ႏွစ္ပြဲမွာလိုက္ပါသည္။ ၿပီးေတာ႕မွ ကြ်န္ေတာ္သည္ ေဆးလိပ္မီးညွိလိုဟန္ၿဖင္႕ ေငြသိမ္းေကာင္တာတြင္ ထိုင္ေနသူ ဆိုင္ရွင္အနီးသို႕ ကပ္သြားၿပီး ခပ္တိုးတိုး ေၿပာလိုက္ပါသည္။

“ ဒီမယ္ ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ကို သိတယ္မဟုတ္လား၊ဒီဆိုင္မွာ စားေနက် ေဖာက္သည္တစ္ေယာက္ပဲ၊ဟိုမွာထိုင္ေနတဲ႕ လူက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဆိုတာ ခင္ဗ်ားသိမွာေပါ႕၊အခုသူက ပလာတာနဲ႕ ခပတ္စားခ်င္တယ္ဆိုလို႕ ေခၚလာခဲ႕တယ္၊ခက္တာက က်ဳပ္မွာ ပိုက္ဆံအလံုအေလာက္ မပါဘူး။ဒါေၾကာင္႕ က်ဳပ္တို႕အခုစားလို႕ က်သင္႕တဲ႕ေငြကို နက္ၿဖန္က်မွ က်ဳပ္လာေပးပါရေစ၊ ေနာက္ၿပီး က်ဳပ္တို႕ ၿပန္ခါနီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေမးရင္ ပိုက္ဆံရွင္းၿပီးပါၿပီလို႕လည္း ေၿပာေပးပါ၊က်ဳပ္မွာ ပိုက္ဆံမပါတာကို သူမသိေစခ်င္ဘူး ”

ကြ်န္ေတာ္က ခပ္တိုးတိုးေၿပာလိုက္ရာ ဆိုင္ရွင္ကုလားသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား တစ္ခ်က္မွ် လွမ္းၾကည္႕ၿပီးေနာက္ နားလည္ဟန္ၿဖင္႕ ေခါင္းညိတ္ၿပပါသည္။

“ စိတ္ခ်ပါ ဆပ္၊က်သင္႕တဲ႕ေငြကို ဆပ္တို႕ၾကံဳေတာ႕မွ ၀င္ေပးပါ၊ရပါတယ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမးရင္လည္း ေငြရွင္းၿပီးၿပီလို႕ ေၿဖပါ႕မယ္”

ဤသို႕ေၿပာေတာ႔မွ ကြ်န္ေတာ္လည္း သက္ၿပင္းခ်ႏိုင္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရွိရာသို႕ ၿပန္လာခဲ႕ပါသည္။

ပလာတာႏွင္႕ခပတ္ ႏွစ္ပြဲ ေရာက္လာေသာအခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ဆာေလာင္ေနဟန္ၿဖင္႕ စကားတစ္ခြန္းမွ မေၿပာဘဲ အားရပါးရ စားပါေတာ႕သည္။ကြ်န္ေတာ္လည္း ကိုယ္႕ပန္းကန္မွ ႏိႈက္စားရင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ၾကည္႕ၿပီး ၀မ္းသာမိသည္ႏွင္႕အမွ် ၿမန္မာ႕လြတ္လပ္ေရးကို မရရေအာင္ ၾကိဳးပမ္းယူရန္ အားမာန္အၿပည္႔ႏွင္႕ ဆံုးၿဖတ္ထားသူ ကြ်န္ေတာ္တို႕၏ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ လူသားတစ္ေယာက္ အေနၿဖင္႕ သနားစရာ ေကာင္းလွပါသည္တကားဟု စိတ္ထဲမွ က်ိတ္၍မွတ္ခ်က္ခ်မိပါသည္။

သူစားၿပီးသြားသည္ႏွင္႕ ကြ်န္ေတာ္လည္း ခပ္ၿမန္ၿမန္ပင္ စားလိုက္ရပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္စားၿပီးသည္ကို ၿမင္လွ်င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္

“ေဟ႕ေကာင္ ပိုက္ဆံရွင္းေပးလိုက္ေလကြာ၊ ငါတို႕သြားၾကမယ္” ဟု ေၿပာရာ ကြ်န္ေတာ္လည္း

ရွင္းၿပီးပါၿပီ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၊ ေစာေစာက စားစရာမွာရင္း တစ္ခါတည္း ေငြရွင္းေပးခဲ႕ပါတယ္ ” ဟုေၿပာေၿပာဆိုဆို ဆိုင္ရွင္ကုလားႏွင္႕ စီစဥ္ထားသည္႕အတိုင္း အခ်က္ၿပေခၚလိုက္ရာ ဆိုင္ရွင္သည္ ခပ္သြက္သြက္ ေလွ်ာက္လာၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား ရိုေသစြာဆလံေပး အေလးၿပဳရင္း

“ပိုက္ဆံရွင္းၿပီးပါၿပီ” ဟု ၿပံဳး၍ ေၿပာပါသည္။

သည္ေတာ႕မွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ေက်နပ္သြားဟန္ၿဖင္႕ ေခါင္းညိတ္ၿပီး ထိုင္ရာမွ ထလိုက္ပါသည္။

“ဘယ္႔ႏွယ္႕လဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ စားလို႕ ေကာင္းပါရဲ႕လား ”

ကြ်န္ေတာ္က ဆိုင္ရွင္ေရွ႕တြင္ပင္ ေမးလိုက္ေသာအခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လည္း

“ ေအးကြ၊ မစားရတာၾကာလို႕လားမသိဘူး၊အလြန္စားလို႕ေကာင္းတယ္ ” ဟု ၿပံဳး၍ေၿပာသည္ကို ဆိုင္ရွင္ကုလားသည္ သေဘာက်သြားပံုရပါသည္။

ထို႔ေနာက္ ဆရာတပည္႕ႏွစ္ဦး ကားေပၚတက္ၾကၿပီး ကြ်န္ေတာ္သည္ ဗဟန္း တာ၀ါလိန္းလမ္း(နတ္ေမာက္လမ္း) ေနအိမ္သို႕ ေမာင္းၿပန္လာခဲ႕ပါသည္။

ေနာက္တစ္ေန႕နံနက္က်မွ ကြ်န္ေတာ္သည္ ရံုးခ်ိန္မတိုင္မီ မဂိုလမ္း ပလာတာဆိုင္သို႕ အၿမန္သြားၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင္႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕ စားခဲ႕ေသာ ပလာတာႏွင္႕ခပတ္ဖိုးက်သင္႕ေငြကို ရွင္းေပးလိုက္ရပါသည္။

*………………..* ………………………*

၁၉၄၆ခုႏွစ္၊မတ္လက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းသည္ သခင္ၿမ၊ဟသၤာတ ဦးၿမ၊ ဦးေအာင္ဇံေ၀စေသာ ဖဆပလအဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင္႔အတူ စည္းရံုးေရးခရီးထြက္ခဲ႕စဥ္က အေတြ႕အၾကံဳတစ္ခုကို အလ်ဥ္းသင္႕၍ ၿပန္လည္ ေဖာ္ထုတ္တင္ၿပလိုပါသည္။

ထိုအခ်ိန္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ အစိုးရအဖြဲ႕ အာဏာမရရွိေသးဘဲ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာ အတိုက္အခံႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးသာ ၿဖစ္ေနရာ အစိုးရအဖြဲ႕၀င္ ၀န္ၾကီးမ်ားတိုင္းခန္းလွည္႕လည္သလို ေလယာဥ္၊ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္၊မီးရထား၊ မီးသေဘာၤ စသည္႕ အေဆာင္အေယာင္မ်ား မရရွိသၿဖင္႕ ၿဖစ္သလို ဆင္းရဲပင္ပန္းစြာ သြားခဲ႕ရပါသည္။သို႕

ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ အလြန္ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ ခရီးသြားရသည္ကို လံုး၀မညီးညူဘဲ ရႊင္လန္းတက္ၾကြစြာပင္ သြားခဲ႕သည္မွာ အံ႕ၾသခ်ီးက်ဳးဖြယ္ ေကာင္းလွပါသည္။စစ္အတြင္းဂပန္ေခတ္က သူသည္ တပ္မေတာ္ ေသနာပတိႏွင္႕ စစ္၀န္ၾကီးအၿဖစ္ ေမာရစ္ ၂၅ အမ်ိဳးအစား အနက္ေရာင္ ဆလြန္းကားၾကီးကို အလံ ၃ ခု ဆင္႕လႊင္႕လ်က္ ဒီးနင္းသြားလာခဲ႕ရသည္

ကိုလည္း ၿပန္လည္သတိမရ၊မေတာင္႕တဘဲ ပန္းေတာင္းမွ ေတာင္ကုတ္သို႕အသြား ဘတ္စ္ကား အစုတ္တစ္စီးၿဖင္႕ သြားရၿခင္း၊ရခိုင္ဘက္တြင္လည္း ႏြားလွည္းတစ္လွည္႕၊ေၿခက်င္တစ္ခါသြားလာၿပီး စည္းရံုး ေဟာေၿပာရၿခင္းကို လံုး၀ စိတ္ဓာတ္မက်ဘဲ ေပ်ာ္ရႊင္ ၾကည္လင္စြာပင္ သြားလာေဟာေၿပာစည္းရံုးခဲ႕ပါသည္။

( မွတ္ခ်က္…အလံ၃ ဆင္႕ ဆိုသည္မွာ ဂ်ပန္စစ္ဘက္ အၾကီးအကဲမ်ား မိမိတို႕၏ ေမာ္ေတာ္ကားတြင္ ရာထူးအလိုက္ အလံမ်ား တပ္ဆင္လႊင္႕ထူ၍ သြားေလ႕ရွိသကဲ႕သို႕ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ကားတြင္လည္း စစ္ဖက္ရာထူး ေမဂ်ာဂ်င္နရယ္(ဗိုလ္ခ်ဳပ္)အလံ၊တပ္မေတာ္ေသနာပတိ အလံႏွင္႕ အစိုးရအဖြဲ႕၀င္ စစ္၀န္ၾကီးအလံဟူ၍ အလံ ၃ခု ဆင္႕၍

လႊင္႕ထူသြားခဲ႕ရၿခင္းကို ဆိုလိုပါသည္။စာေရးသူ)

ရခိုင္ၿပည္ေၿမာက္ပိုင္း စစ္ေတြၿမိဳ႕ ပတ္၀န္းက်င္တစ္၀ိုက္ ေနရာအႏွံ႕အၿပားသို႕ လွည္႕လည္ေဟာေၿပာ စည္းရံုးၾကၿပီးေနာက္ ရန္ကုန္သို႕ မၿပန္မီ ေတာင္ဘက္သံတြဲ ေတာင္ကုတ္ၿမိဳ႕နယ္မ်ားဆီသို႕ ဆက္လက္သြားေရာက္ ေဟာေၿပာရန္ ယင္းေဒသ၌ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႕၏ အမာခံ ေတာ္လွန္ေရး ရဲေဘာ္ၾကီး ကြယ္လြန္သူ ပါေမာကၡ

ဦးေက်ာ္ရင္က စီစဥ္ထားပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေနၿဖင္႕ ေတာင္ကုတ္၊သံတြဲေဒသတြင္ ေရလမ္းမွ ခရီးသြားၿခင္းကို သေဘာမက်ေသာ္လည္း အလြန္ရင္းႏွီးၿပီး အားကိုးရသူ ဦးေက်ာ္ရင္က ၾကိဳတင္စီစဥ္ထားၿခင္းကို မၿငင္းဆန္လိုသၿဖင္႕ လွည္႕လည္ေဟာေၿပာရန္ သေဘာတူလိုက္ပါသည္။

သို႔ႏွင္႕ပင္ နယ္လွည္႕ခရီးထြက္ၾကသည္႕ေန႕ နံနက္ပိုင္းတြင္ ေဒသခံ ပုဂၢိဳလ္တို႕က ေရလမ္းၿဖင္႕ သြားရန္အတြက္ တံငါေလွၾကီးမ်ား ၿပင္ဆင္ေနၾကစဥ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ရပ္ေစာင္႕ၾကည္႕ေနရာမွ ကြ်န္ေတာ္႕အား သူ႕အနီးသို႕ ေခၚ၍ ခပ္တိုးတိုးေမးပါသည္။

“ေဟ႕ေကာင္ ငါတို႕အခုသြားရမယ္႕ ေရလမ္းက ပင္လယ္ၿပင္ကို ၿဖတ္သြားရမွာလား” ဟုတ္ကဲ႕ဗိုလ္ခ်ဳပ္၊ေရလမ္းဆိုေပမယ္႕ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေရတိမ္ၿပီး ကမ္းနဲ႕နီးနီးေနရာက သြားမွာပါ၊ဒါေပမယ္႕ ခရီးတစ္ေထာက္မွာေတာ႕ ပင္လယ္ကို ၿဖတ္သြားရပါမယ္၊ေဘးအႏၱရာယ္ေတာ႕မရွိပါဘူး၊ရာသီဥတုကလည္း သာယာၿပီး လႈိင္းေလၿငိမ္တဲ႕ ရာသီမို႕ အဆင္ေၿပမွာပါ

ကြ်န္ေတာ္ကခရီးစဥ္ကို သိထားသည္႕အတိုင္း အမွန္ကို ေၿပာလိုက္ပါသည္။

“ဟာ ပင္လယ္ၿပင္ကို ၿဖတ္သြားရမယ္ဆိုရင္ မၿဖစ္ဘူး ထင္တယ္ကြ ”

“ဘာၿဖစ္လို႕လဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ”

“ဘာၿဖစ္ရမွာလဲ၊ ငါက ေရမကူးတတ္ဘူးကြ၊ မေတာ္တဆ ေလွေမွာက္ရင္ ဘယ္ႏွယ္႕လုပ္မလဲ ”

ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ခပ္တိုးတိုး ေၿပာလိုက္သၿဖင္႕ ကြ်န္ေတာ္သည္ သူ႕အားၾကည္႕ၿပီး စိတ္မေကာင္းၿဖစ္သြားမိပါသည္။

ေရမကူးတတ္သူမ်ားအေနၿဖင္႕ ေရလမ္းခရီးသြားရမွာ ေၾကာက္ၿခင္းသည္ မဆန္းပါ။အထူးသၿဖင္႕ ကမ္းႏွင္႕ေ၀းေ၀း ပင္လယ္ၿပင္ကို ၿဖတ္သြားရမည္ကို စိုးရိမ္မည္ဆိုရင္လည္း စိုးရိမ္မိသည္မွာ သဘာ၀က်ပါသည္။

သို႕ေသာ္ ခရီးက မသြား၍မၿဖစ္။ဦးေက်ာ္ရင္ႏွင္႕ ေဒသခံပုဂၢိဳလ္မ်ားက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုယ္တိုင္ လာေရာက္ ေဟာေၿပာမည္ဟု ေၾကၿငာထားၿပီးေနၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း စဥ္းစားရင္း အၾကံတစ္ခု ရမိသၿဖင္႕

“ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဒီမွာဘဲ ခဏေစာင္႕ပါ၊ ခရီးစဥ္ေၿပာင္းလို႕ရရင္ ေၿပာင္းၿပီးသြားဖို႕ ကိုိုေက်ာ္ရင္တို႕နဲ႕ တိုင္ပင္ၾကည္႕ပါဦးမယ္ ” ဟု ေၿပာၿပီး ကြ်န္ေတာ္သည္ ေတာ္လွန္ေရး ရဲေဘာ္ၾကီး ဥိးေက်ာ္ရင္တို႕ လူစုရွိရာသို႕ ေလွ်ာက္သြားလိုက္ပါသည္။ အမွန္ေတာ႕ ဦးေက်ာ္ရင္က ဘာမွမေၿပာ။ကြ်န္ေတာ္ကသာ စိတ္ကူးရသည္႕ အၾကံကို ခပ္တိုးတိုးေၿပာၿပၿပီးေနာက္ ဦးေက်ာ္ရင္ကလည္း နားလည္ဟန္ၿဖင္႕ ၿပံဳး၍ ေခါင္းညိတ္ၿပပါသည္။

ထို႕ေနာက္ ကြ်န္ေတာ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထံသို႕ ခပ္သုတ္သုတ္ ၿပန္ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။

” ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဘာမွ စိုးရိမ္စရာမရွိဘူး။ ကိုေက်ာ္ရင္တို႕အဖြဲ႕နဲ႕ တိုင္ပင္ၿပီးပါၿပီ၊ သြားမယ္႕ခရီးစဥ္ကို လမ္းေၿပာင္းၿပီး သြားၾကမယ္။အတြင္းဘက္ ေခ်ာင္းငယ္တစ္ခုကတဆင္႕ ၿဖတ္သြားမွာမို႕ နည္းနည္းေတာ႕ ပိုေ၀းလို႕ အခ်ိန္ပိုၾကာမယ္။ဒါေပမယ္႕ ပင္လယ္ၿပင္ ၿဖတ္စရာ မလိုေတာ႕ဘူး ကြ်န္ေတာ္တို႕ စိတ္ခ်လက္ခ် သြားႏိုင္ၾကပါမယ္၊ကဲ ေလွေတြလည္း အသင္႕ၿဖစ္ေနၿပီ၊ သြားၾကရေအာင္ ”

ဤသို႕ေၿပာၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား အသင္႕ၿပင္ထားေသာ ေလွၾကီးဆီသို႕ ေခၚသြားလိုက္ပါသည္။ ေလွဟာ တံငါေလွၿဖစ္ေသာ္လည္း ေဒသခံပုဂၢိဳလ္မ်ားက ဗိုလ္ခ်ဳပ္စီးသည္႕အခါေနပူသက္သာေအာင္ဆိုၿပီး “ ေပါင္းမိုး” ေလွ၀မ္းအေပၚတြင္ အမိုးတပ္ဆင္ထားပါသည္။ ယင္းအစီအစဥ္ေၾကာင္႕ ပင္လွ်င္ ကြ်န္ေတာ္၏ အၾကံအစည္ ေခ်ာေမာ အစဥ္ေၿပသြားပါသည္။

ေလွ၏ အမိုးေအာက္တြင္ ခင္းထားေသာ သင္ဖ်ဴးဖ်ာ မ်ားရွိရာ ကြ်န္ေတာ္က လူငယ္တစ္ဦးအား ေခါင္းအံုးတစ္လံုး ရွာခိုင္းၿပီး ဖ်ာေပၚတြင္ ခ်ထား လိုက္ပါသည္။

ေလွေပၚတက္မိသည္ႏွင္႕ ကြ်န္ေတာ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား အမိုးေအာက္သို႕ ၀င္ေစၿပီးေနာက္—-

‘ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အခု သြားရမယ္႕ ေရလမ္းက နည္းနည္း ပိုေ၀းလို႕ အေတာ္ၾကာၾကာသြးရမယ္၊ ဒီအတိုင္း ထိုင္လိုက္ သြားရင္လည္း ပ်င္းစရာေကာင္း လိမ္႕မယ္ဒီေတာ႕ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေနနဲ႕ ခရီးလဲပန္း၊ညတုန္းကလဲ စကားေၿပာေနၾကတာ ညဥ္႕နက္သြားလို႕ အိပ္ေရးပ်က္ခဲ႕တယ္ မဟုတ္လား၊ အခု အခ်ိန္ရတုန္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအးေအးေဆးေဆးတစ္ေရးေလာက္ အိပ္လိုက္ပါ၊အိပ္ေပ်ာ္သြားရင္ သြားေဟာေၿပာရမယ္႕ ရြာေရာက္ေတာ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အိပ္ေရး၀ၿပီး လန္းဆန္းလာပါလိမ္႕မယ္ ‘ ဟု ေၿပာေၿပာဆိုဆို ကြ်န္ေတာ္

ကိုယ္တိုင္ ဇြတ္အတင္းပင္ အိပ္ခိုင္းလိုက္ပါသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းႏွင္႕ ပတ္သက္၍ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ အခ်က္တစ္ခုမွာ ႏိုင္ငံေရး၊ စစ္ေရး ကိစၥမ်ားတြင္သာ သူကိုယ္တိုင္အဆံုးအၿဖတ္ေပးေလ႕ရွိေသာ္လည္း

အၿခားအေသးအဖြဲ လူမႈေရးကိစၥမ်ားတြင္ဆိုလွ်င္ ဘာတစ္ခြန္းမွ မေၿပာဘဲ ကြ်န္ေတာ္တို႕ စီစဥ္ေပးသလိုသာ လုပ္ေလ႕ရွိ ၿခင္းပင္ ၿဖစ္ပါသည္။ ၿပည္တြင္းၿပည္ပ ခရီးသြားလာရာတြင္ ဆိုလွ်င္လည္း ဘယ္အခန္းနားမ်ိဳးက်လွ်င္ ဘယ္လို ၀တ္စားရမည္ကိုပင္ သူမသိသၿဖင္႕-

“ ေဟ႕ေကာင္ လုပ္စမ္းပါဦးကြ၊ ငါဘယ္လို၀တ္ရမွာလဲ ” ဟုေမးလ်င္ ကြ်န္ေတာ္က ၀တ္ရမည္႕ အ၀တ္အစားမ်ား ေရြးထုတ္ေပးလိုက္ရံုႏွင္႕ ကိစၥၿပီးသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ဘာမွ်မေၿပာဘဲ ကြ်န္ေတာ္ ေပးေသာအ၀တ္အစားမ်ားကိုသာ ၀တ္ေလ႕ရွိပါသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ နက္ကတိုင္ လည္စည္း စည္းရာတြင္ ပံုပန္းမက်ၿဖစ္ေနလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္ကပင္ပံုက်ေအာင္ စည္းေပးရပါသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ႏိုင္ငံေရးကိစၥကလြဲလ်င္ လူမႈေရးကိစၥမ်ားတြင္ ဘယ္ေတာ႕မွ ဆရာမလုပ္။ ကြ်န္ေတာ္႕ကိုသာ ေမးၿပီး စီစဥ္ေပးသည္႕အတိုင္း လိုက္လုပ္တတ္ပါသည္။

ထို႕ေၾကာင္႕ပင္လွ်င္ ေလွေပၚေရာက္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္က တေရးတေမာ အိပ္ရင္းအနားယူပါဟု ေၿပာေတာ႕လည္း သူသည္ဘာမွမေၿပာဘဲ လွအိပ္ခ်လိုက္ရာ ပင္ပန္း၍လားမေၿပာတတ္၊ ခ်က္ခ်င္းကိုပင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားရွာပါသည္။

သည္ေတာ႔မွ ေလွကို ပဲ႕ကိုင္ထိန္းသူ၊ေလွာ္ခတ္သူ လူငယ္မ်ားအား စထြက္ရန္ေၿပာၿပီး ပင္လယ္ၿပင္ကို ၿဖတ္၍ ေလွာ္ခတ္သြားၾကရပါေတာ႕သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခမ်ာ ဘာမွ်မသိ၊ ကြ်န္ေတာ္ေၿပာသလို ေရတိမ္တိမ္ေခ်ာင္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲက ၿဖတ္ေလွာ္သြားသည္ဟုသာ ထင္လ်က္ စိတ္ခ်လက္ခ် အိပ္ေပ်ာ္ သြားရွာပါသည္။

ၿမစ္၀ကြ်န္းေပၚလိုေနရာမွ လူမ်ားဆိုလွ်င္ ကေလးဘ၀ကပင္ ေရထဲဆင္းေဆာ႕ကစားရာမွ ေရကူးတတ္ရံုမက က်င္လည္စြာ ကူးႏိုင္ၾကပါသည္။ သို႕ေသာ္ မိုးေခါင္ေရရွား၊အင္းအိုင္ ၿမစ္ေခ်ာင္းမရွိသေလာက္ ရွားပါးေသာ မေကြးတိုင္း နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕သားဇာတိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအဖို႕ ေရမကူးတတ္ၿခင္းမွာ မဆန္းပါ။တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ႕ ေရကူးကန္၊ေရကူးအသင္း (Swimming Club)လည္းရွိသၿဖင္႕ အသင္း၀င္ၿပီး ေရကူးသင္လွ်င္ ၿဖစ္ႏိုင္ပါ၏ သို႕ရာတြင္ တကၠသိုလ္ သမဂၢႏွင္႕ ႏိုင္ငံေရးကိုသာ စိတ္၀င္စားၿပီး အခ်ိန္ၿပည္႕လႈပ္ရွားေနသူ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသား ကိုေအာင္ဆန္း အေနၿဖင္႕ ေရကူးအသင္း၀င္ၿပီး ေရကူးရန္ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ခဲ႕ပါေခ်။

ထို႕ေၾကာင္႕ပင္လွ်င္ ပင္လယ္ၿပင္ၿဖတ္၍ ေရလမ္းခရီးသြားၿခင္းမ်ိဳးကို မသြားခ်င္သည္မွာလည္း သဘာ၀က်သည္ဟု ဆိုရပါမည္။

တပ္မေတာ္ေသနာပတိ စစ္သူၾကီးတစ္ဦး ၿဖစ္ၿခင္းေၾကာင္႕ ေရမကူးးတတ္ဘဲ ေရလမ္းခရီးသြားရမွာ ၀န္မေလးသင္႕ဟု ေ၀ဖန္အၿပစ္တင္၍ မရပါ။ယင္းကိစၥႏွင္႕ပတ္သက္၍ ကြ်န္ေတာ္ သံုးသပ္ရရွိသည္႕ အဓိက အခ်က္ကေတာ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ကြ်န္ေတာ္တို႕အား ထပ္တလဲလဲ ေၿပာေလ႕ရွိေသာ…

“ လူမွာ အေရးၾကီးဆံုးက ကိုယ္က်င္႕တရားနဲ႕ အမွန္တရားကို ၿမတ္ႏိုးမႈပဲၿဖစ္တယ္၊အေၿခအေနအခ်ိန္အခါ ေနရာဌာနမေရြး မွန္တာကိုသာ ေၿပာ၀ံ႕တဲ႕သတိၱ ရွိရမယ္”ဟူေသာ သြန္သင္ဆံုးမခ်က္၊အထူးသၿဖင္႕ သူ၏ ၀ါသနာအရ အဂၤလိပ္ဘာသာၿဖင္႕( Character and Love of Truth) ဟု ေၿပာခဲ႕သည္႕ အတိုင္း ယခုလည္း သူသြန္သင္ဆံုးမသလို ကိုယ္တိုင္ လက္ေတြ႕လုပ္ၿပသြားၿခင္း ၿဖစ္သည္ပါတကား ဟူ၍ပင္ ၿဖစ္ပါသည္။

*……………………*…………………….*

ေဆာင္းပါးအစတြင္ ေဖာ္ၿပခဲ႕သည္႕အတိုင္း သမိုင္းပညာရွင္ၾကီး ေၿပာသလို အေသးအဖြဲကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥေလးေတြကလည္း ကာယကံရွင္ပုဂၢိဳလ္၏ ပင္ကိုယ္သဘာ၀စရိုက္ကို ေပၚလြင္ေစသည္ ဟူေသာ အဆိုအမိန္႕ကို ဤ ေဆာင္းပါးၿဖင္႕ အေလးအနက္ ေထာက္ခံလိုက္ရပါသည္။