Saturday, September 3, 2011

Posted by မ်ိဳးခ်စ္သူရဲေကာင္းမ်ား On 7:44 PM 0 comments

ေတာသူေလးႏွင့္ သ႑ာန္တူေသာ ဗမာႏိုင္ငံေတာ္၊ ကၽြန္စိတ္ရွိသူမွာ တိရစာၦန္ႏွင့္ အတူတူပင္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကၽြဲ-ႏြား ဥပမာျပ၍ ရွင္းလင္းေျပာၾကားသြားပံု။

လူမ်ိဳးေပါင္းစည္းေရး

ဟသၤာတၿမိဳ႕ သတင္းေထာက္ထံမွ။ ။ စစ္၀န္ႀကီး ေမဂ်ာဂ်င္နရယ္ ေအာင္ဆန္းသည္ တိုင္းရင္းသား 

အခ်င္းခ်င္း ေပါင္းစည္းေရး ကိစၥႏွင့္ ေတာ္သလင္း လဆုတ္ ၈ ရက္ေန႔က 

ဟသၤာတၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္ရွိလာၿပီး ေတာ္သလင္းလဆုတ္ ၉ ရက္ေန႔ နံနက္က ဟသၤာတၿမိဳ႕တြင္ တရားပြဲတခု

က်င္းပေၾကာင္း၊ ထိုသို႔ တရားပြဲ က်င္းပရာတြင္ သံဃာေတာ္မ်ား၊ ႏိုင္ငံေတာ္၀န္ထမ္း အရာရိွႀကီးငယ္မ်ား၊

ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ား လာေရာက္ နားေထာင္ၾကရာ တရားပြဲ က်င္းပရာ မဂၤလာညြန္႔

ရုပ္ရွင္ရံုႀကီးတခုလံုး ျပည့္လွ်ံသြားလ်က္ အခ်ိဳ႕ ရံုျပင္ဘက္ကပင္ နားေထာင္ၾကရေၾကာင္း။

တရားပြဲကို နံနက္ ၇ နာရီအခ်ိန္တြင္ စတင္က်င္းပလ်က္ ဟသၤာတခရိုင္၀န္ ဦးခ်စ္ေဆြက

နိဒါန္းစကားအျဖစ္ ေျပာဆိုသည္မွာ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လာမယ္ဆိုတာ မေန႔ညေနကမွ

သံႀကိဳးရသည့္အတြက္ အခ်ိန္မရျဖစ္ၿပီး တခမ္းတနား မႀကိဳဆိုရသည့္အတြက္ မ်ားစြာ 

စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရေၾကာင္း၊ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ားမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ တရားမ်ားကို ထူးထူးျခားျခား 

နာၾကရေတာ့မည္ ျဖစ္သည့္အတြက္ မ်ားစြာ 

ကုသိုလ္ေကာင္းသည္ဟု ေျပာရမည္ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ေျပာဆိုသြားေၾကာင္း။

အေရးအႀကီးဆံုးေသာကိစၥ

ထို႔ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ေျပာဆိုရာတြင္ မိမိသည္ တခမ္းတနား အႀကိဳအဆိုခံခ်င္သည့္အတြက္ 

လာေရာက္ၿခင္း မဟုတ္ေၾကာင္း။ မိမိမွာ ဟသၤာတၿမိဳ႕သို႔ ယခုကဲ့သို႔ ေရာက္ရွိၿပီး တရားေဟာရမည့္ 

ခရီးစဥ္မပါေၾကာင္း။ ၿမိဳ႕ေပၚရွိ လူႀကီး လူေကာင္းအခ်ိဳ႕ႏွင့္ ကရင္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး အခ်ိဳ႕တို႔က

လာေရာက္ဖိတ္ေခၚအတြက္ ေရာက္လာၿပီး တရားေဟာရမည္ ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ မိမိအား

တခမ္းတနားႀကိဳဆိုလွ်င္လည္း ႀကိဳဆိုေသာ လူမ်ားအား အျပစ္မေျပာဘဲ မႀကိဳဆိုလွ်င္လည္း

ဘာမွ်ေျပာမည္မဟုတ္ေႀကာင္း၊ မိမိသည္ ထုိကဲ့သို႔ တခမ္းတနား အႀကိဳဆိုခံခ်င္သည့္အတြက္

စစ္၀န္ႀကီးရာထူးယူၿပီး ခရီးထြက္ လာျခင္းမဟုတ္ေၾကာင္း။ မိမိ ဟသၤာတၿမိဳ႕ မေရာက္ခင္က

ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ားက မိမိအား အလြန္ေၾကာက္လန္႔ေနသည္ဟု သတင္းရရာ ယခုလည္း

ပိုၿပီး ေၾကာက္သြားေအာင္ ေျပာဆိုသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း။ ယခုအခါ စစ္သည္ အလြန္အေရးႀကီးေနသည့္

အခ်ိန္ျဖစ္သည့္အတြက္ အခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံမ်ားမွာ စစ္ထဲမ၀င္မေနရ ဥပေဒမ်ားပင္ ထုတ္လ်က္ရွိရာ

ဗမာႏိုင္ငံေတာ္မွာလည္း ယခုအခိုက္အတန္႕၌ ထိုဥပေဒမ်ိဳး 

မထုတ္ရေသးေသာ္လည္း ေနာင္လိုအပ္သည့္အခါ အမွန္ထုတ္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း။ မိမိသည္ ဤကဲ့သို႔ 

ခရီးထြက္ၿပီး ဟသၤာတၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္ရွိလာျခင္းမွာ စစ္သားစုေဆာင္းေရးအတြက္ မဟုတ္ဘဲ 

ထိုစစ္သားစုေဆာင္းေရး ကိစၥမွာ သာမန္မွ်သာျဖစ္၍ လူမ်ိဳးေပါင္းစည္းေရးအတြက္ အဓိကထား၍ 

လာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း။
 
ယခင္က စစ္မ်ိဳးမဟုတ္

ယခုကမၻာစစ္မွာ ေရွးကျဖစ္ခဲ့ေသာ ကမၻာစစ္မ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ေရွးကျဖစ္ခဲ့ေသာ ကမၻာစစ္မွာ

ဥေရာပတိုက္သာျဖစ္လ်က္ ယခုကမၻာစစ္မွာ ဥေရာပတိုက္၊ ပစိဖိတ္ သမုဒၵရာ၊ အေရွ႕အာရွတိုက္ဟူ၍

ကမၻာတ၀ွမ္းလံုး ျဖစ္ပြားေနေၾကာင္း။ စစ္တိုက္ရာမွာလည္း အလြန္ျမန္ေၾကာင္း၊ လြန္ခဲ့ေသာ 

ကမၻာစစ္ႀကီးတြင္ ေလယာဥ္ပ်ံကို အသံုးျပဳေသာ္လည္း အေရအတြက္ 

အလြန္နည္းပါးလ်က္ ေကာင္းကင္ယံတြင္လည္း ၾကာရွည္သၿဖင့္ မပ်ံႏိုင္ေၾကာင္း။

သံခ်ပ္ကာကားမ်ားမွာလည္း စစ္ၿပီးခ်ိန္အခါေလာက္မွ ေပၚေပါက္လာလ်က္ တနာရီလွ်င္ ၃ မိုင္ေလာက္သာ

သြားလာႏိုင္ေၾကာင္း။ ယခုကမၻာစစ္မွာ ဟုိကမၻာစစ္လို မဟုတ္၊ ေလယာဥ္ပ်ံမ်ားမွာ ေထာင္လံုး၊ ရာလံုးႏွင့္

ဗံုးႀကဲ၍ ေလထဲတြင္ အခ်ိန္အၾကာႀကီး ပ်ံသန္းႏိုင္ၿပီး သံခ်ပ္ကာကားမ်ားမွာလည္း တနာရီ မိုင္ ၂၀၊ ၂၅၊ မိုင္

၃၀ စသသည္ျဖင့္ သြားလာႏိုင္ေၾကာင္း၊ ယခုအခါ စစ္ျဖစ္သည္ဆိုလွ်င္ စစ္ေၾကညာခ်င္မွ ေၾကညာလ်က္

စစ္ျဖစ္ေနတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ေလယာဥ္ပ်ံမ်ားက ဘူတာရံု သေဘၤာဆိပ္မ်ားကို ဗံုးႀကဲဖ်က္ဆီးၿပီး

စစ္အသြားအလာကို ေႏွာင့္ေႏွးေအာင္ ျပဳလုပ္လိုက္ေၾကာင္း။ သို႔ျဖစ္သည့္အတြက္ စစ္ျဖစ္ေတာ့မည္၊ 

စစ္ျဖစ္ၿပီ ဆိုသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ စစ္ေျမျပင္သို႔ စစ္သားမ်ား အေရာက္ပို႔ၿပီး ျဖစ္ရေၾကာင္း။

အင္အားရွိမွ လူရိုေသမည္

ထုိ႔ေနာက္ ဆက္လက္၍ေျပာဆိုသည္မွာ ယခုကမၻာစစ္သည္ မည္မွ်ၾကာမည္ကို မည္သူမွ် 

မေျပာႏိုင္ေၾကာင္း။ စစ္မည္မွ်ေလာက္ ၾကာေစကာမူ တိုင္းျပည္မွာ အင္အားရွိဖို႔ အေရးႀကီးေၾကာင္း၊ 

အင္အားရွိေသာ တိုင္းျပည္မွာ လူရိုေသၿပီး စစ္ၿပီးသည့္အခါ ေ၀စုရဦးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ 

လြတ္လပ္ေရးဆိုသည္မွာ ကမၻာက အသိအမွတ္ျပဳေလာက္ေအာင္ အင္အားရွိမွ လြတ္လပ္ေရးနဲ႔ 

တန္ဖိုးရွိမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အေရးအႀကီးဆံုးမွာ လူရိုေသေအာင္ လုပ္ဖို႔ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဥပမာ မိမိသည္

လူရိုေသေအာင္ လုပ္ခဲ့သည့္အတြက္ ယခုအခါ ဟုိလူကေခၚခ်င္၊ ဒီလူကေခၚခ်င္ႏွင့္ ေခၚခ်င္သူေတြ

မ်ားျပားသလုိ ျဖစ္ေၾကာင္း။

တလံုးတစည္းထဲ ရွိေစရမည္

ဗမာႏိုင္ငံတြင္ ဗမာ၊ ကရင္၊ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ခ်င္း ဟူ၍ တိုင္းရင္းသားမ်ားရွိရာ တလံုးတစည္းထဲရွိၿပီး

မဟာဗမာ ျဖစ္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အဂၤလိပ္ေျပးစက ဗမာႏွင့္ ကရင္အခ်ိဳ႕တို႔ အနည္းငယ္မွ် 

ကေသာင္းကနင္းျဖစ္ၾကရာ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ရသည္ကို ဟိုအခါကလည္း မသိခဲ့ဘဲ

ယခုတိုင္လည္း 

မသိေသးေၾကာင္း၊ ဗမာလူမ်ိဳးအခ်ိဳ႕တို႔ စိတ္တြင္ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားအား အရိုင္းအစိုင္းမ်ားဟု 

သေဘာထားသူမ်ားရွိရာ အလြန္တရာ မွားေၾကာင္း၊ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားစိတ္တြင္လည္း ဗမာျပည္ေကာင္းလွ်င္

တို႔ႏွင့္မဆိုင္ဟု သေဘာထားသူမ်ားရိွရာ ထိုသို႔ သေဘာထားလွ်င္ အလြန္မွားလ်က္ 

တိုင္းရင္းသားအကုန္အစင္ တန္းတူအခြင့္အေရး ရရွိမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အေမရိကန္ျပည္ဆိုလွ်င္ 

လူမ်ိဳးစံုသြားေရာက္ေနထိုင္လ်က္ ထိုသို႔သြားေရာက္ေနထိုင္ေသာ လူမ်ိဳးစံုတို႔၏စိတ္မွာ

တိုင္းရင္းသားအျဖစ္ထားၾကေၾကာင္း၊ ဗမာႏိုင္ငံမွာ တိုင္းရင္းသားခ်ည္းျဖစ္သည့္အတြက္

တိုင္းရင္းသားစိတ္ကို ပို၍ထားရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း။ ကိုးကြယ္ေသာ ဘာသာမွာ အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖံုဖံု

ကြဲျပားေသာ္လည္း လူမ်ိဳးမွာ တလံုးတစည္းတည္း တိုင္းရင္းသားစိတ္ထားရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း။

ကၽြန္စိတ္ရွိသူမ်ား

ဆက္လက္ေျပာဆုိသည္မွာ တခ်ိဳ႕က ဟုိလူလာ ေကာင္းႏိုးႏိုး၊ ဒီလူလာ ေကာင္းႏိုးႏိုး ထင္မွတ္ေနရာ 

ထင္မွတ္သည့္သူမ်ားအထဲမွ တေယာက္တေလ ေကာင္းစားခ်င္ ေကာင္းစားမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း တမ်ိဳးလံုး 

ဒုကၡေတြ႕မည္ျဖစ္ေၾကာင္း။ ကၽြန္စိတ္ရွိေသာသူမ်ားမွာ တိရစာၦန္ႏွင့္ အတူတူပင္ျဖစ္ေၾကာင္း၊

လူႏွင့္တိရစာၦန္မွာ စဥ္းစားဉာဏ္ကြာျခားေၾကာင္း၊ ႏြားအုပ္၊ ကၽြဲအုပ္ကို ႏြားေက်ာင္းသားတေယာက္ထဲက 

ႀကိမ္လံုးတလံုးထဲႏွင့္ အုပ္ထိန္းေနေၾကာင္း၊ ကၽြဲေတြႏြားေတြမွာ စဥ္းစားဉာဏ္ႏွင့္ ေတာ္လွန္ခ်င္စိတ္ 

မရွိသည့္အတြက္ ႏြားေက်ာင္းသားတေယာက္၏ အအုပ္အခ်ဳပ္ကို ခံေနၾကရေၾကာင္း၊ လူမွန္လွ်င္ 

စဥ္းစားဉာဏ္ႏွင့္ ေတာ္လွန္ခ်င္စိတ္ အၿမဲရွိရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထိုစိတ္မ်ိဳးမရွိဘဲ ကိုယ့္အမ်ိဳး 

ကိုယ္မခ်စ္ေသာသူမ်ားမွာ ႏြားေတြ၊ ကၽြဲေတြခ်ည္းျဖစ္ေၾကာင္း။

လူမေရြးတတ္လွ်င္ ေရာဂါရမည္

ဆက္လက္ေျပာဆိုသည္မွာ ဗမာႏိုင္ငံေတာ္သည္ ကၽြန္းသစ္၊ ေရနံ၊ ဓါတ္သတၱဳမ်ား အလြန္ေပါမ်ားေသာ 

တိုင္းျပည္ျဖစ္ရာ ဟုိလူလိုခ်င္၊ ဒီလူလိုခ်င္ျဖစ္ေၾကာင္း။ ဥပမာ ဗမာႏိုင္ငံသည္ ေတာသူေလးတေယာက္ႏွင့္

တူေၾကာင္း၊ ေတာသူေလးတေယာက္သည္ လက္ဦးအစ ေတာတြင္ေနစဥ္ အ၀တ္အစားမရွိ၊ 

မဖီးမလိမ္းတတ္ႏွင့္ မည္သူမွ် မလိုခ်င္ၾကေၾကာင္း။ ေနာက္ ေတာသူေလး ၿမိဳ႕သို႔ေရာက္လာၿပီး

ဖီးတတ္လိမ္းတတ္ၿပီး အ၀တ္အစား ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေလးႏွင့္ ျဖစ္လာတဲ့အခါ ေတာသူကေလးက

လူေရြးတတ္ဖို႔ အေရးႀကီးေၾကာင္း၊ သို႔မဟုတ္ဘဲ

လူမေရြးတတ္လွ်င္ ေတာသူကေလးမွာ ေရာဂါရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယခုအခါမွာ ဤအတိုင္းျဖစ္ေၾကာင္း။

ေနာက္ဆံုးေျပာဆိုသည္မွာ ရန္သူမ်ား တိုင္းႏိုင္ငံထဲသို႔ 

အနည္းအက်ဥ္းဆိုသလို ေရာက္ခ်င္ေရာက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း။ သို႔ရာတြင္ လူမ်ိဳးကို မႏိုင္ႏိုင္ေၾကာင္း။

တိုင္းျပည္အတြင္း ရန္သူမ်ားေရာက္သည္ႏွင့္ လူမ်ိဳးကို ႏိုင္သည္မွာ တျခားစီျဖစ္ေၾကာင္း။

ရန္သူမ်ားလာလွ်င္ အကူအညီမေပးဘဲ မီးနဲ႔ ရွိဳ႕တန္ရွိဳ႕၊ ဖ်က္တန္ဖ်က္လွ်င္ ရန္သူမ်ား အလိုလို

ထြက္သြားရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း။ သို႔ျဖစ္ရာ တိုင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္း စည္းလံုးၿပီး အင္အားရွိဘို႔ 

အေရးႀကီးဆံုးျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ရွည္လ်ားစြာ မိန္႔ၾကားသြားေၾကာင္း။

တရားပြဲအစတြင္ အမ်ိဳးသားသီခ်င္းႏွင့္ ဖြင့္လွစ္၍ တရားပြဲ အဆံုးတြင္လည္း အမ်ိဳးသားသီခ်င္းႏွင့္ပင္

ရုပ္သိမ္းလိုက္ေၾကာင္း။

Posted by မ်ိဳးခ်စ္သူရဲေကာင္းမ်ား On 7:36 PM 0 comments

ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ ကာကြယ္ေရး

ဒါေၾကာင့္ ဗမာအမ်ိဳးသားမ်ားက ဗမာျပည္ကို ကာကြယ္ၾကရမယ္။ ဗမာျပည္ကို ဘယ္လို

ကာကြယ္ရမယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္စီစဥ္ေနပါတယ္။ ဗမာျပည္သူမ်ားဟာ ဒီစစ္ပြဲကို ႏုိင္ေအာင္

ဘယ္နည္းနဲ႔ျဖစ္ေစ ႀကိဳးစားၾကရမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ေျမ တစ္လက္မကိုေတာင္ ေနာက္ထပ္တႀကိမ္

ဓါးျပတုိက္ယူခြင့္ မျပဳႏုိင္ဘူး။ ပင္လယ္ကမ္းရိုးတန္းမွာ ေတာင္တန္းေတြေပၚမွာ၊ ခ်ိဳင့္၀ွမ္းေတြမွာ၊

လမ္းေပၚမွာ၊ 

ရြာေတြမွာ၊ ၿမိဳ႕ေတြမွာနဲ႔ အိမ္တိုင္း အခန္းတိုင္းမွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ မိန္းမေတြနဲ႔ ခေလးေတြ အပါအ၀င္ ရွမ္း၊ 

ကရင္၊ ခ်င္း၊ ေတာင္သူ၊ ပေလာင္၊ တိုင္းရင္းသားမ်ားအားလံုး ဓား၊ ဒုတ္၊ ရိုင္ဖယ္၊ 

လွံေတြစြဲကိုင္ၿပီး ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ ဗမာျပည္ကို ကာကြယ္ၾကရမယ္။ ေသေျမႀကီး၊ ရွင္ေရႊထီးဆိုတဲ့ 

စကားအတိုင္း လုပ္ၾကရမယ္။ ဗမာျပည္ဟာ သစ္ပင္၀ါးပင္ မေပါက္တဲ့ေျမ လံုးလံုး ျဖစ္သြားေပမဲ့ 

လြတ္လပ္ေရးကိုေတာ့ လက္မလႊတ္။ အေလွ်ာ့ေပးလိမ့္မယ္ မဟုတ္ဘူး။ စစ္ႏုိင္တဲ့အခါ

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပန္လည္ထူေထာင္ၾကမယ္။

ဒီနည္းအတိုင္း လုပ္သြားမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ့အခါ တခ်ိဳ႕လူေတြက ေၾကာက္ရြံ႔ထိတ္လန္႔ေနၾကတယ္။

ဗမာျပည္ကို တဦးထဲ မကာကြယ္ႏုိင္ဘူးဆိုတာ အရင္က ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့ၿပီးၿပီ။

ဒါေၾကာင့္ ေၾကာက္ရြံ႔ထိတ္လန္႔ၿပီး ေျပးမေနႀကပါနဲ႔။ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ တိုက္ခိုက္ႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံဟာ 

ဘယ္ေတာ့မွ အထိုးအႏွက္မခံရေတာ့ဘူး ဆိုတာကို ရာဇ၀င္က ျပေနပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ တပ္မ်ားဟာ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ့ တပ္မ်ားလို႔ မွတ္ပါ။ ခင္ဗ်ားတို႔ဟာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့

တပ္မ်ားအနက္ တတပ္ပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တပ္မ်ားက ခင္ဗ်ားတို႔ကို ၫွင္းပမ္းႏွိပ္စက္ဖို႔ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ဟာ

ရွမ္း၊ ကရင္၊ ခ်င္း အပါအ၀င္ အမ်ိဳးသားေတြကို ၫွင္းပမ္းႏွိပ္စက္ဖို႔ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ 

ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ အမ်ိဳးသားေတြကို လ်စ္လ်ဴရွဳမေနဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ မိသားစု 

တစုတည္းျဖစ္တယ္။ ေနာက္တႀကိမ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တပ္မေတာ္အတြက္ လူစုေဆာင္းတဲ့အခါ တျခားညီအကို

တိုင္းရင္းသားေတြထဲကလည္း ေခၚမယ္။

တပ္မေတာ္ထဲက လူေတြဟာ ဘယ္ဘာသာကိုမဆို ကိုးကြယ္ႏိုင္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က တပ္မေတာ္ကို 

တိုးခ်ဲ႕မယ္။ ဒါဟာ ခင္ဗ်ားတို႔ တပ္မေတာ္။ တပ္မေတာ္ကို ကူညီၾကပါ။ လူတိုင္း လူတိုင္း 

ဗမာျပည္ကာကြယ္ေရးအတြက္ အသင့္ျပင္ထားၾကရမယ္။ သက္ဆိုင္သူမ်ားကလည္း ရင္ေျမကတုတ္လုပ္ၿပီး

တိုက္ပြဲကို ႏိုင္သည္အထိ ေခါင္းေဆာင္သြားၾကပါလိမ့္မယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဗမာအမ်ိဳးသားတို႔ ထၾကေလာ့။ ႏိုးၾကားၾကေလာ့...။

Posted by မ်ိဳးခ်စ္သူရဲေကာင္းမ်ား On 7:33 PM 0 comments

အဓိက လုပ္ငန္း

ဒါေၾကာင့္ ဗမာျပည္ရဲ့ အဓိကလုပ္ငန္းဟာ ကာကြယ္ေရး ပထမ၊ ကာကြယ္ေရး ဒုတိယနဲ႔ 

ကာကြယ္ေရး ေနာက္ဆံုးျဖစ္တယ္။ ကာကြယ္ေရးကို အေျခခံၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြ

ဗမာႏုိင္ငံေတာ္သစ္ကို 

တည္ေဆာက္ၾကရမယ္။ အဲဒီ့ေနာက္ ဗမာျပည္ဟာ ေတာင့္တင္းခိုင္မာတဲ့ 

ပထမတန္းစား ႏိုင္ငံတႏုိင္ငံ ျဖစ္လာမယ္။ ဒီအက်ိဳးေက်းဇူးေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အၿမဲတန္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္

ခံစားေနႏိုင္ၾကမယ္။ ဗမာျပည္ကို တည္ေဆာက္ေနတာ အုန္းပင္၊ ထန္းပင္ စိုက္တာနဲ႔ တူတယ္လို႔ 

ကၽြန္ေတာ္တို႔ နားလည္ၾကရမယ္။ အုန္းပင္က အခ်ိန္အၾကာႀကီး ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွ 

အက်ိဳးခံစားရမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလုပ္ဟာ ငွက္ေပ်ာ္စိုက္သလို အခ်ိန္တိုတိုေလးနဲ႔ အသီးစားရတာ

မဟုတ္ဘူး ဆုိတာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ နားလည္ၾကရမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလုပ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ 

သက္တမ္းအတြင္း အက်ိဳးခံစားရမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ရင္း လြယ္လြယ္ေခ်ာင္ေခ်ာင္ေလး

ဆက္ေနၾကမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရာဇ၀င္ေကၽြးမေၾကဘဲ က်န္ရစ္မွာပဲ။ ဒီအတိုင္းလုပ္ရင္ေတာ့ ဒုစရိုက္ ၅

ပါး က်ဴးလြန္သူမ်ား ကမၻာတည္သေရြ႕ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ အကုသိုလ္အျပစ္ဒဏ္ ခံစားေနၾကရသလို

ရာဇ၀င္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဒဏ္ခတ္မွာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘယ္လိုလဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း 

အဂတိမလိုက္စားတဲ့ ရာဇ၀င္တရားခံုရံုးက ျပည္သူေတြကို က်ဆံုးပ်က္ဆီးေအာင္ လုပ္တယ္ဆိုတဲ့ စြဲခ်က္နဲ႔ 

အကုသိုလ္ အျပစ္ဒဏ္ေပးတာ ခံရမွာပဲ။ ဒီေတာ့ ရာဇ၀င္မွာ ရဲရင့္တဲ့ ဗမာအမ်ိဳးသားႀကီးေတြအျဖစ္ 

မခံယူႏိုင္တဲ့ ဒီလုိေအာက္တန္းက်တဲ့ လူေတြ အျဖစ္ခံမလား။ ရာဇ၀င္ကို အိုးမဲသုတ္တဲ့ ေအာက္တန္းက်တဲ့ 

အည့ံစားလူေတြ အျဖစ္ခံမလား။ ဗမာအမ်ိဳးသားမ်ား ဒါကို စဥ္းစားၾကပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အခုလြတ္လပ္ေရး 

ရခဲ့ၾကၿပီ။ ရရွိတဲ့ လြတ္လပ္ေရးကို ခိုင္ခိုင္ၿမဲၿမဲ ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး တည္တန္႔ခိုင္ၿမဲေအာင္

လုပ္ျခင္းျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ခံစားဘို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႀကိဳးစားၾကရေပမယ္။

Posted by မ်ိဳးခ်စ္သူရဲေကာင္းမ်ား On 7:31 PM 0 comments

ေတာင့္တင္းခုိင္မာတဲ့ ဗမာျပည္ ျဖစ္ဖို႔လိုတယ္

အေရွ႕အာရွကာကြယ္ေရးနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အခ်က္ ၃ ခ်က္ နားလည္ရမယ္။ အဲဒီအခ်က္ေတြက

ဘာေတြလဲ။ ပထမအခ်က္က မဟာအေရွ႕အာရွ 

အတူႀကီးပြားေရးနယ္အတြင္းရွိ ႏိုင္ငံအားလံုး ေတာင့္တင္းရမယ္။ ဒုတိယအခ်က္က

အေရွ႕အာရွထူေထာင္ေရးနဲ႔ အေရွ႕အာရွကာကြယ္ေရးမွာ နိပြန္ႏိုင္ငံဟာ ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ 

အေရးႀကီးအခန္းကေန လုပ္ေဆာင္ေနတယ္ ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ အျပည့္အ၀ နားလည္ရမယ္။ 

ဒီအခ်က္ကေတာ့ အက်ယ္ခ်ဲ႕ရွင္းျပေနစရာ မလုိဘူး။ အေရွ႕အာရွ နင္းေခ်ခံေနရတဲ့အခ်ိန္ အေရွ႕အာရွဟာ 

ဥေရာပထက္ မသာလြန္ႏိုင္ဘူးလို႔ အားလံုးကထင္ေနၾကတဲ့ အခ်ိန္မွာ နိပြန္ႏိုင္ငံဟာ ရုရွ-နိပြန္ စစ္ပြဲမွာ

နိပြန္က ေအာင္ပဲြဆင္ၿပီး ေရွ႕တန္းတက္လာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး အေရွ႕အာရွမွာ လ်င္ျမန္စြာ

တိုးတက္လာၿပီး ျပည္သူမ်ားလည္း ႏိုးၾကားလာတယ္။ အိႏၵိယႏိုင္ငံဟာလည္း 

ဗမာျပည္လိုပဲ ႏိုးၾကားလာတယ္။ ဒါဟာ ရန္သူမ်ားကို ေမာင္းထုတ္ရာမွာ နိပြန္ဟာ 

အေရွ႕အာရွမွာ ေခါင္းေဆာင္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္တခ်က္ မဟုတ္လား။ ဒါ့ေၾကာင့္ နိပြန္ဟာ 

အနာဂါတ္မွာလည္း ေခါင္းေဆာင္ရမယ္။ တဖန္ နိပြန္ဟာ အေရွ႕အာရွနဲ႔ အေရွ႕ဘက္ တံတိုင္းႀကီးျဖစ္တယ္။ 

အေျပာမဟုတ္ဘဲ အင္အားအေတာင့္ဆံုး ကာကြယ္ေရးအဆင့္မ်ိဳးျဖစ္ဖို႔ အဲဒီလို စစ္ပရိယာယ္

သေဘာအားျဖင့္ တံတိုင္းတစ္ခု ရွိဖို႔လိုတယ္။ တတိယအခ်က္ကေတာ့ ဗမာျပည္ဟာ ဘာ့ေၾကာင့္ 

အေရွ႕အာရွမွာ အေရးႀကီးသလဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဗမာျပည္ဟာ အေနာက္ဘက္ တံတိုင္းျဖစ္လို႔ဘဲ။

ဗမာျပည္ဟာ စစ္ပရိယာယ္အားျဖင့္ အေရးႀကီးတဲ့လမ္းေတြ၊ ေရတပ္အေျခခံစခန္းေတြနဲ႔ 

ဆက္သြယ္ေနတယ္။ တကယ္လို႔ ဗမာျပည္က်သြားရင္ က်န္တဲ့ အေရွ႕အာရွႏိုင္ငံေတြ ထိခုိက္ကုန္လိမ့္မယ္။ 

ဒါေၾကာင့္ ေတာင့္တင္းတဲ့ ဗမာျပည္ ျဖစ္ဘို႔လိုတယ္။ ဗမာျပည္ဟာ မၾကာခင္

ဒီအဆင့္ကို ေရာက္ေအာင္လုပ္ရမယ္။ ဒီလိုျဖစ္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တျခားႏိုင္ငံေတြထက္ ႏွစ္ဆ၊ သံုးဆ

ႀကိဳးစားၾကရလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရွဴံးရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အကုန္လံုး ပ်က္သုဥ္းမွာဘဲ။

ဒီေခတ္ႀကီးမွာ စစ္ပြဲေတြဟာ ရုတ္တရက္ ေပါက္ကြဲလာႏုိင္တယ္။ ထံုးစံအတိုင္း စစ္ေၾကညာမွဳေတြဟာ 

မေရရာဘူး။ ဒီေတာ့ လူ၊ လက္နက္၊ ခဲယမ္းမီးေက်ာက္နဲ႔ အျခား စစ္နဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့ ပစၥည္းေတြ 

အသင့္ရွိၾကရမယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးမွာေတာင္ ဒါေတြဟာ အသင့္ရွိထားဘို႔ လိုတယ္။ စစ္ျဖစ္ေနတဲ့ 

အခ်ိန္မွာဆိုရင္ ဘယ္လိုႏွဳန္းနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျဖစ္ႏိုင္သေလာက္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ၿပီး

ဒါေတြလုပ္ႀကရမယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကာလမွာေတာင္ ေအးေအးေဆးေဆး ေခ်ာင္ေခ်ာင္ကေလး 

မေနႏိုင္ဘူး။ ဒါ အမွန္ပဲ။ အခ်မ္းသာဆံုးျဖစ္တဲ့ အေမရိကန္နဲ႔ အႀကီးဆံုး အင္ပိုင္ယာရွင္ျဖစ္တဲ့

ၿဗိတိန္တို႔ဟာ ေအးေအးေဆးေဆး လြယ္လြယ္ေခ်ာင္ေခ်ာင္ကေလး ေနခဲ့ၾကလို႔ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္အတြင္း 

က်ဆံုးခဲ့ၾကရတယ္။ လက္ေတြ႕အားျဖင့္ စက္မွဳလက္မွဳလုပ္ငန္းမရွိ၊ လူဦးေရ နည္းနည္းေလးရွိတဲ့ 

ဗမာႏိုင္ငံလို ႏိုင္ငံငယ္ေလးအဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အစြမ္းရွိသေလာက္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ၾကရမယ္ဆိုတာ

ကၽြန္ေတာ္တို႔ နားလည္ၾကရမယ္။ ဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ တနည္းနည္းနဲ႔ 

က်ဆံုးပ်က္ဆီးျခင္းနဲ႔ ရင္ဆုိင္ၾကရမွာပဲ။

Posted by မ်ိဳးခ်စ္သူရဲေကာင္းမ်ား On 7:28 PM 0 comments

စစ္တပ္မ်ား လိုတယ္

ဗမာျပည္ကို ကာကြယ္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ဘာလိုသလဲ။ စစ္တပ္ေတြ ေသခ်ာေပါက္လိုတယ္။ 

ဒီတပ္ေတြထဲမွာ ၾကည္းတပ္၊ ေလတပ္၊ ေရတပ္ေတြ ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စစ္တပ္လိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ 

လူေတြရွိရမယ္။ အဲဒီေနာက္ ဒီလူေတြကို ေကၽြးဘို႔၊ ေထာက္ပံ့ဘို႔၊ သူတို႔အတြက္ 

လက္နက္ခဲယမ္းမီးေက်ာက္ေတြ ခန္႔ခြဲေပးအပ္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ေငြနဲ႔ လိုအပ္တဲ့ပစၥည္းေတြ ရွိရမယ္။

ဒီလိုအရာေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အလံုအေလာက္ ရွိၿပီတဲ့လား။ ယခုေခတ္ စစ္ပြဲေတြက ေရွးေခတ္က

စစ္နဲ႔မတူဘူး။ ေရွးေခတ္ကေတာ့ လူတေထာင္ေလာက္ စစ္ေျမျပင္ဆင္းၿပီး အမိန္႔အတိုင္း တိုက္ရံုပဲ။

ဒီေခတ္ကေတာ့ ေရွ႕တန္းစစ္မ်က္ႏွာလႊတ္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူေတြ အေျမာက္အျမားရွိရမယ္။

လက္နက္ေပါင္း မ်ားစြာရွိရမယ္။ ျပည္သူလူထုကလည္း ေနာက္ပိုင္းကေနၿပီး စစ္အသိ၊ စစ္သတိနဲ႔ စစ္ႏိုင္ဘို႔ 

ကိုယ္နဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့ တာ၀န္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ၾကရမယ္။ ဒီလိုအေျခအေနကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႀကိဳက္တာ၊ 

မႀကိဳက္တာက အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူး။ ဒီအေျခအေနကို ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတြးရမယ္၊ လုပ္ရမယ္။ ဒါမွ

ကၽြန္ေတာ္တို႔ အသက္ရွင္ေနႏိုင္မယ္။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ အၿမဲသတိရွိ ေနရမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တုိင္းျပည္နဲ႔ 

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပည္သူေတြဟာ အေျခခံ အကၡရာစဥ္ စာလံုးေတြကို ေလ့က်က္သင္အံေနတဲ့ ေက်ာင္းသားဘ၀

ကေလးငယ္တစ္ေယာက္နဲ႔ တူတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗမာျပည္ ကာကြယ္ေရးကို စီစဥ္ရင္

ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ အကၡရာစဥ္ကို ေလ့က်က္သလို ေရွ႕တည့္တည့္ကိုလည္း ၾကည့္ရမယ္။ 

နယ္စပ္ကို ေက်ာ္လြန္ၿပီး တရုတ္၊ အႏၵိယ၊ ရွိဳနန္၊ အန္ဒမန္၊ မေလးရွား၊ ယိုးဒယား၊ အင္ဒိုခ်ိဳင္းနား၊ 

အေရွ႕အိႏၵိယ ကၽြန္းစု၊ သီဟုိဠ္၊ အာဖရိကတိုက္ရဲ႕အေရွ႕ကမ္းရုိးတန္း တေလွ်ာက္ျဖစ္တဲ့

မာဒါးကားစကားကိုလည္း ၾကည့္ရမယ္။ အဲဒီအခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ အေရွ႕အာရွအရိပ္ကို ခုိလံွဳၿခင္းမျပဳဘဲ 

မစီစဥ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ ေတြ႕ရမယ္။ ၿပီးေတာ့ ဗမာျပည္ရဲ့ ကာကြယ္ေရးဟာလည္း လံုေလာက္တဲ့ 

ကာကြယ္ေရးလို႔ မေခၚႏိုင္ဘူး။ ဒီေနာက္ တဖန္ အေရွ႕အာရွ ကာကြယ္ေရးမွာ ဗမာျပည္ရဲ့ ကာကြယ္ေရး၊ 

(တရုတ္-ဗမာ လမ္းမႀကီး၊ ရိွဳနန္ေရတပ္ အေျခခံစခန္းနဲ႔ ေရနံေျမမ်ား အပါအ၀င္) မပါဘဲ ထြက္ေနရင္ 

ဒီအတြက္ အေရွ႕အာရွနဲ႔ နိပြန္မွာ ဘယ္လို ထိခိုက္မယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ၾကမယ္။ ဒါေၾကာင့္ 

ဗမာျပည္ရဲ့ ကာကြယ္ေရးဟာ အေရွ႕အာရွ ကာကြယ္ေရး ျဖစ္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပျခင္းျဖစ္တယ္။

Posted by မ်ိဳးခ်စ္သူရဲေကာင္းမ်ား On 7:26 PM 0 comments

ဗမာျပည္ ကာကြယ္ေရးသည္ အေရွ႕အာရွ ကာကြယ္ေရးျဖစ္သည္။

ေအာက္ပါ မိန္႔ခြန္းမွာ ဇန္န၀ါရီလ ၄ ရက္ေန႔တြင္ ေရဒီယိုမွေန၍ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီး ေမဂ်ာဂ်င္နရယ္ 

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ဗမာျပည္၏ ကာကြယ္ေရးဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ေျပာၾကားေသာ မိန္႔ခြန္းျဖစ္သည္။


အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဗမာႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးေၾကညာတဲ့ေန႔ ၁၉၄၃ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁ 

ရက္ေန႔မွာ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးအျဖစ္ ခန္႔အပ္ျခင္းခံခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီေန႔အထိ ဗမာျပည္ကာကြယ္ေရးနဲ႔ 

ပတ္သတ္လို႔ ျပည့္ျပည့္စံုစံု မေျပာရေသးဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ႏွစ္သစ္အစျဖစ္တဲ့ ဒီေန႔မွာ ခင္ဗ်ားတို႔ 

နားလည္ဖို႔လိုမယ္။ ဗမာျပည္ကာကြယ္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ နည္းနည္းေျပာရမယ္။


ဗမာျပည္ ကာကြယ္ေရးအေၾကာင္း ေျပာတဲ့ေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြဟာ လကၡဏာ ၂ ရပ္ကို 

သတိျပဳၾကရမယ္။ အဲဒါက အမည္အားျဖင့္ အက်ယ္နဲ႔ အက်ဥ္း၊ ပထမဆံုး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗမာျပည္ 

ကာကြယ္ေရးလို႔ ေျပာတဲ့အခါ တခ်ိဳ႕ဗမာေတြက ဒီစကားလံုးကို အင္မတန္ ေပ်ာ့တယ္လို႔ ထင္ေကာင္း 

ထင္ၾကလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလို မဟုတ္ပါဘူး။ ဗမာျပည္၏ ကာကြယ္ေရးလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ 

ဘာ့ေၾကာင့္ေျပာသလဲ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံကို မခ်ဲ႕ခ်င္ဘူး။ နယ္ေျမေတြကိုလည္း 

တုိက္ၿပီးမယူခ်င္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံ နယ္မခ်ဲ႕ခ်င္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဗမာျပည္ကို ကာကြယ္ခ်င္တယ္။ 

ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံ အၿမဲတမ္း ေတာင့္တင္းႏိုင္သမွ် ေတာင့္တင္းေအာင္လုပ္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ 

ကၽြန္ေတာ္ ေလႀကီးမိုးႀကီး စကားမေျပာဘဲ ဗမာျပည္ရဲ့ ကာကြယ္ေရးဆိုတဲ့ 

စကားလံုးေလာက္ပဲ ေျပာတာျဖစ္တယ္။ ဗမာျပည္ စကားပံုတခုမွာ ေလႀကီးမိုးႀကီး ေျပာဆိုလုပ္ကိုင္တဲ့ 

စီမံကိန္းေတြဟာ အဲဒီစီမံကိန္းမၿပီးခင္ကဘဲ ပ်က္စီး ဆံုးရွံဳးရတာပဲဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ သက္ေရာက္တဲ့ 

စကားပံုရွိပါတယ္။ ၿခိမ္းသာၿခိမ္းၿပီး မရြာတဲ့မိုးလိုေပါ့။ ကာကြယ္ေရးအလုပ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့တာ၀န္ပဲ။ အခု 

ကၽြန္ေတာ္အားလံုးကို အသံလႊင့္ေျပာၾကားေနတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ ဒီတာ၀န္ကို 

ဘယ္လိုေဆာင္ရြက္မလဲဆိုတာနဲ႔ တုိင္းျပည္က အကူအညီေပးဘို႔ ေျပာေနတာျဖစ္တယ္။

Posted by မ်ိဳးခ်စ္သူရဲေကာင္းမ်ား On 7:24 PM 0 comments

က်န္းမာေရးႏွင့္ ညီညြတ္ေအာင္ ေနလိုေသာ စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ လူအင္အား တိုးပြားေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၾကေလာ့

လူဦးေရ မ်ားျပားျခင္းသည္ ႏိုင္ငံႏွင့္တကြ လူတမ်ိဳးလံုး၏ ႀကီးပြားတိုးတက္ေရးတြင္ 

အေျခခံျဖစ္သည္ကို ေျပာျပရန္ လိုမည္မထင္ပါ။ သို႔ရာတြင္ ဗမာႏိုင္ငံတြင္ ယခုထက္တိုင္ 

ကူးစက္တတ္ေသာ ကပ္ေရာဂါ ထူေျပာေနေသးသျဖင့္ မ်ားစြာကုန္ေသာ လူ႔တန္ဖိုးတို႔သည္

ထိုကပ္ေရာဂါတို႔ေၾကာင့္ အသက္ ဆံုးရွံဳးၾကရေလသည္။ မစြမ္းမသန္ ျဖစ္ၾကရရွာေလသည္။ ဤအခ်က္ကား 

ဗမာႏိုင္ငံသစ္တြင္ ေဘးဆိုးႀကီးတရပ္ ျဖစ္ေလသည္။ က်န္းမာေရးႏွင့္ စပ္ဆိုင္ေသာ ပညာရပ္တို႔ကို 

ဗမာႏိုင္ငံ၌ ႏွစ္သက္ဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ အႏွံ႔အျပား ျဖန္႔ခ်ီေပးလိမ့္မည္ဟု ကၽြႏု္ပ္ ေမွ်ာ္လင့္သည္။ 

စားေသာက္ေနထိုင္ပံုတို႔ကို ျပဳျပင္ေပးလိမ့္မည္ဟုလည္း ေမွ်ာ္လင့္သည္။ သို႔မွသာ ဗမာႏိုင္ငံ၀ယ္ 

လူဦးေရတိုးတက္၍ ဗမာတို႔လည္း က်န္းမာ သန္႔ရွင္းေသာ လူမ်ိဳးျဖစ္လာႏိုင္ေပမည္။


ဤေန႔ထူးေန႔ျမတ္တြင္ ကၽြႏု္ပ္သည္ အထက္ပါ အႀကံဉာဏ္မ်ားကို ေပးခဲ့ပါ၏။ အဖသည္ လူ႔ေလာကသို႔၀င္၍ 

အလုပ္လုပ္အံ့ဆဲဆဲျဖစ္ေသာ သားခ်စ္ရတနာကို အႀကံဉာဏ္မ်ား ေပးသကဲ့သို႔ 

ဤအႀကံဉာဏ္မ်ားကို ေပးအပ္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အသင္တို႔သည္ ကၽြႏု္ပ္၏ ေစတနာစိတ္ထားကို 

ယံုၾကည္ေလးျမတ္၍ ဤစစ္ႀကီးကို ေအာင္ျမင္ေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေကာင္း ႏိုင္ငံျမတ္ ထူေထာင္ေရး 

လမ္းေၾကာင္းကို လိုက္ပါလွ်င္ အသင္တို႔၏ လိုဘ ဆႏၵႀကီး ျပည့္စံုမည္ဟု ကၽြႏု္ပ္ ယံုၾကည္စိတ္ခ်ပါသည္။


နိဂံုးခ်ဳပ္လိုသည္မွာ ဗမာတို႔သည္ နိပြန္လက္နက္ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးႏွင့္တကြ နိပြန္အရွင္ဧကရာဇ္ 

တပ္မေတာ္ႀကီးတို႔ႏွင့္ စိတ္အားထက္သန္စြာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရွိရသျဖင့္ 

အထူး၀မ္းေျမာက္ပါသည္။ နိပြန္ လက္နက္ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးႏွင့္ နိပြန္အရွင္ ဧကရာဇ္ တပ္မေတာ္ႀကီး 

တို႔ကလည္း အသင္တို႔ကို လံုး၀ယံုၾကည္ ကိုးစားပါသည္။ ထို႔ျပင္ ဗမာႏိုင္ငံသစ္သည္ 

အေရွ႕အာရွတိုက္ႏွင့္အတူ ႀကီးပြားေရး နယ္ပယ္ႀကီးတြင္ အဆက္အသြယ္ႀကီးတခု အျဖစ္ျဖင့္ 

ရရွိခဲ့ၿပီးျဖစ္ေသာ ဤအဆင့္အတန္းႏွင့္ ေလ်ာ္ညီစြာ 

 အလ်င္အျမန္ ေပါက္ေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔အဘို႔မွာကား 

ဗမာႏိုင္ငံေတာ္ကို တတ္အားသေရြ႕ အကူအညီေပး၍ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ရန္ 

လိုလားေၾကာင္း ေၾကညာလုိက္ပါသတည္း။

Posted by မ်ိဳးခ်စ္သူရဲေကာင္းမ်ား On 7:22 PM 0 comments

စက္မွဳလက္မွဳမွစ၍ အျခားသက္ဆိုင္ရာ အတတ္တို႔ကို တတ္ေျမာက္ေသာ ဗမာတို႔၏ စြမ္းရည္သတိၱတို႔ကို ႀကီးထြားေအာင္ျပဳ၍ ႏိုင္ငံအင္အားကို ျဖည့္ပါေလာ့။ တိုးပြားေအာင္ ျပဳပါေလာ့။

ဗမာႏိုင္ငံသည္ သဘာ၀အေလ်ာက္ တည္ရွိေနေသာ ဥစၥာရတနာ 

အေပါင္းတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ ႏိုင္ငံျဖစ္ေလသည္။ ရာသီဥတု အေျခအေနကလည္း 

ထိုဥစၥာရတနာအေပါင္းတို႔ကို တိုးတက္ေအာင္ ျဖည့္စြမ္းႏိုင္ေသာ အေျခအေနျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ 

အသင္တို႔သည္ အေထြေထြ ပညာေရးႏွင့္တကြ စက္မွဳလက္မွဳပညာတို႔ကို အားေပး အေရးယူသင့္ေလသည္။

သို႔မွသာ ဗမာအေပါင္းတို႔သည္ ထိုဥစၥာရတနာအေပါင္းတို႔ကို တိုးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ မိမိတို႔ 

တတ္သိေသာ ပညာတို႔ကို စူးေဆာက္ပမာ အသံုးခ်ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ တဖန္ အလုပ္လုပ္လိုေသာ 

စိတ္ဓာတ္ကို သြင္းေပးခဲ့ေသာ္  ဗမာဥစၥာရတနာအေပါင္းတို႔သည္ တိုးတက္မည္အမွန္ျဖစ္သည္။

ထိုသို႔ တိုးတက္လွ်င္ ဗမာတမ်ိဳးလံုး ခ်မ္းသာ၍ 

ဗမာတမ်ိဳးလံုး၏ အင္အားလည္း ႀကီးမားလာလိမ့္မည္ျဖစ္သည္။

Posted by မ်ိဳးခ်စ္သူရဲေကာင္းမ်ား On 7:19 PM 0 comments

ထၾကြလံု႔လရွိေသာ စိတ္၊ သူရသတၱိရွိေသာ စိတ္၊ အလုပ္၌ စိတ္၀င္စားေသာ စိတ္၊ အက်ိဳးေဆာင္လိုေသာ စိတ္တို႔ကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္၍ အားေပးၾကရမည္။

ဗမာတို႔သည္ ပင္ကိုယ္ကပင္ သူရသတၱိႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ လူမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ထၾကြလံု႔လရွိ၍ 

တိုးတက္ႀကီးပြားလိုေသာ လူမ်ိဳးလည္းျဖစ္သည္။ လူတမ်ိဳးတမ်ိဳး၏ တိုးတက္ျခင္း၊ ေလ်ာ့က်ျခင္းတို႔သည္ 

ထိုလူမ်ိဳး၏ ပစၥည္းအင္အားအေပၚမွာသာ တည္ရွိေနသည္ မဟုတ္၊ စိတ္ဓာတ္ အင္အားအေပၚ 

တည္ရွိေနသည္။ ဗမာသမိုင္းကို ျပန္လွန္၍ ၾကည့္ရွဳလွ်င္ ဗမာတို႔၏ စိတ္ဓာတ္အင္အား ႀကီးမားေၾကာင္းကို 

ထင္ရွားစြာ ေတြ႕ျမင္ရလိမ့္မည္။ အသင္တို႔သည္ ဗမာတို႔သတၱိကို ျပန္လွန္၍ ေခၚပါေလာ့၊ ေပါ့ေပါ့ဆဆ 

မေနေစဘဲ၊ ပ်င္းရိစြာမေနေစဘဲ အက်ိဳးေဆာင္လိုေသာ စိတ္ဓာတ္၊ အလုပ္လုပ္လိုေသာ စိတ္ဓာတ္တို႔ကို 

သြင္းေပးသင့္ေလသည္။ ယင္းသို႔ စိတ္ဓာတ္သစ္သြင္းေပးႏိုင္လွ်င္ ဗမာႏိုင္ငံသည္ အမွန္မုခ် ႀကီးမား 

တိုးတက္မည္ျဖစ္သည္။

Posted by မ်ိဳးခ်စ္သူရဲေကာင္းမ်ား On 7:18 PM 0 comments

အဂၤလိပ္တို႔၏ ဓေလ့ထံုးစံႏွင့္ အဂၤလိပ္တို႔၏ စိတ္ေနစိတ္ထားတို႔ကို စြန္႔လႊတ္ၾကကုန္ေလာ့

စည္းစိမ္ ေလာဘထြက္လိုေသာစိတ္၊ မိမိကိုယ္ကို အမ်ားႏွင့္ သီးသန္႔ျခားနားလိုေသာ စိတ္ႏွင့္ အေနအထိုင္

နည္းလမ္း စည္းကမ္းမ်ားသည္ အသင္တို႔ကို ပ်က္စီးေအာင္ ျပဳခဲ့သည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ထုိအခ်က္တို႔ကို 

အသင္တို႔ကိုယ္တိုင္ ျပန္လွန္၍ စဥ္းစားအပ္ေပသည္။ ထုိအခ်က္တို႔မွာ ေလာက၀တၱရားႏွင့္ 

ကိုယ္က်င့္တရားကိုသာ အေရးတႀကီး ဂရုျပဳတတ္ေသာ အေရွ႕တိုင္းရင္းသားတို႔၏ စိတ္ႏွင့္ 

ဆန္႔က်င္လ်က္ရွိသည္။ သူခပ္သိမ္းတို႔ စိတ္ရႊင္လန္းမွဳ၊ အထူးႀကီးပြားခ်မ္းသာမွဳတို႔ကိုသာ 

အေရးေပးတတ္ေသာ အေရွ႕တိုင္းသားတို႔၏ ၀ါဒႏွင့္လည္း ဆန္႔က်င္လ်က္ရွိသည္။ အဂၤလိပ္တို႔၏ 

စိတ္ေနစိတ္ထား၊ ေနနည္း ထိုင္နည္းတို႔သည္ အသင္တို႔၌ ကိန္းေအာင္းေနေသးသမွ် ကာလပတ္လံုး 

ဗမာႏိုင္ငံ၏ ႀကီးပြားတိုးတက္ေရးကို ေမွ်ာ္မွန္းႏိုင္မည္ မဟုတ္ေခ်။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လိုအပ္ေသာ 

စိတ္ေနစိတ္ထား၊ ေနနည္း   ထိုင္နည္းတို႔ကို ၿမဲၿမံေသာသတိျဖင့္ ဖယ္ရွားသုတ္သင္ၾကေလကုန္။

Posted by မ်ိဳးခ်စ္သူရဲေကာင္းမ်ား On 7:16 PM 0 comments

ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး ေၾကညာေသာ အခမ္းအနား၌ မိန္႔ဆိုေသာ စစ္ေသနာပတိမိန္႔ခြန္း

ဤေန႔၊ ဤအခ်ိန္၊ ဤအခါတြင္ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ စိတ္ႏွလံုးကို သိမ္းက်ံဳးယူငင္ ခ်စ္ခင္ဘြယ္ျဖစ္ေသာ

ဗမာႏိုင္ငံေတာ္သည္ အေရွ႕အာရွတိုက္ႀကီး လြတ္ေျမာက္ေရး၏ ေရွ႕ေတာ္ေျပးအၿဖစ္ အၿငိဳးႀကီးစြာ

ဖိစီးႏွိပ္ကြပ္ေသာ အဂၤလိပ္တို႔၏ ခ်ဳပ္ကိုင္ၾကပ္တင္း လက္အတြင္းမွ ဖ်က္ခြင္းလြတ္ေျမာက္ေအာင္ျပဳ၍ 

လြတ္လပ္ေရးတည္းဟူေသာ အသေရကို ေဆာင္ယူခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္ကို ေတြ႔ျမင္ရသျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္မွာ 

လြန္ကဲေသာ ရႊင္လန္း၀မ္းေျမာက္ျခင္း ျဖစ္ရပါသည္။ လြတ္လပ္ေရးကို ရရွိေအာင္ျမင္သျဖင့္

ဗမာတမ်ိဳးလံုးသာလွ်င္ ရႊင္လန္း၀မ္းေျမာက္ျခင္းမဟုတ္၊ တကမၻာလံုးရွိ လူအေပါင္းတို႔လည္း 

ရႊင္လန္း၀မ္းေျမာက္ျခင္း ျဖစ္ရေပသည္။

ထိုမွ်မကေသး၊ မဟာအေရွ႕အာရွတိုက္ရွိ သိန္းသန္းမ်ားစြာ ရွိကုန္ေသာ အေရွ႕အာရွတိုက္သားမ်ားအျပင္

ကမၻာ့ေခတ္သစ္ကို ထူေထာင္ရန္ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ရဲရင့္စြာ စစ္တိုက္ခိုက္ေနေသာ မဟာမိတ္ႏိုင္ငံမ်ားရွိ 

လူအေပါင္းတို႔မွာလည္း ရႊင္လန္း၀မ္းေျမာက္ျခင္း ျဖစ္မည္ကား မလြဲဧကန္ပင္တည္း။

စစ္မွဳအုပ္ခ်ဳပ္ေရး အေျခအေနမွတဆင့္ တိုးျမင့္ေသာ အေျခအေနသို႔ တက္ေရာက္လာေသာ ဤေန႔၊ 

ဤအခ်ိန္၊ ဤအခါ၊ ဤအခမ္းအနားတြင္ ဘ၀သစ္ကို ရရွိလာေသာ ဗမာႏုိင္ငံေတာ္သစ္ကို စတင္ 

ထူေထာင္ႏိုင္ပါေစသတည္းဟု ကၽြႏု္ပ္က ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာ ၾသဘာစကား ေျပာၾကားလိုသည့္အျပင္

ဗမာအေပါင္းတို႔အား ေမတၱာလက္ေဆာင္အျဖစ္ျဖင့္လည္း မိမိ၏ထင္ျမင္ခ်က္ အနည္းငယ္တို႔ကို ေျပာၾကား၍ 

ဗမာတို႔၏ ေနာင္ေရးအတြက္ကိုလည္း ေကာင္းျမတ္ေသာ 

ဆုေတာင္းမဂၤလာ ၾသဘာစကားကို ေျပာၾကားလိုပါသည္။

ေရွးဦးစြာ အသင္တို႔အား ဗမာႏိုင္ငံသစ္ကို စစ္ႀကီးအတြင္းမွာ တည္ေထာင္ထားသည္ဟု

သတိထားေစလိုပါသည္။ ထုိ႔အျပင္ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ ရန္သူလည္းျဖစ္ေသာ၊ ဗမာတို႔၏ ရန္သူလည္းျဖစ္ေသာ

အဂၤလိပ္ႏွင့္ အေမရိကန္တို႔ကို အၿပီးအျပတ္ လက္နက္ခ်အပ္သည္တိုင္ေအာင္ သာသနာေရးစစ္ပြဲႀကီးပမာ

တုိက္ခိုက္ရန္ အာရံုတခုတည္းကို ထားရွိရန္ သတိထားေစလိုပါသည္။

ဤအခ်ိန္အခါတြင္ အေရွ႕အာရွတိုက္သားတို႔သည္ မဟာအာရွတိုက္ႀကီး လြတ္လပ္ေအာင္ အဂၤလိပ္ႏွင့္

အေမရိကန္တို႔ကို သုတ္သင္ရန္ တရားလမ္းက်ေသာ၊ ျမတ္ေသာ ဤစစ္ပြဲကို တိုက္ေနသည္ဟု သင္တို႔လည္း

သိၿပီးၿဖစ္သည္။ ဤစစ္ပြဲႀကီး အၿပီးအျပတ္မႏိုင္သမွ် ကာလပတ္လံုး မဟာအေရွ႕အာရွတိုက္ႀကီးသည္ 

မည္သည့္အခါမွ် လြတ္ေျမာက္ႏိုင္မည္ မဟုတ္။ မဟာအေရွ႕အာရွတိုက္ႀကီး မလြတ္ေျမာက္သမွ် 

ကာလပတ္လံုး ဗမာႏိုင္ငံသစ္၏ လြတ္လပ္ေရးလည္း ခိုင္ၿမဲေသးမည္မဟုတ္။ ဗမာအေပါင္း၏ ရႊင္လန္း 

၀မ္းေျမာက္ျခင္းသည္လည္း တကယ္႔ ရႊင္လန္း ၀မ္းေျမာက္ျခင္း ျဖစ္ႏိုင္မည္မဟုတ္ေသးေခ်။ ထုိ႔ေၾကာင့္ 

ဤစစ္ေအာင္ျမင္မွဳသည္ ေရွးဦးစြာ လိုအပ္ေသာ အေျခခံအဓိက အခ်က္ႀကီးျဖစ္ေလသည္။

ဤစစ္ႀကီးကို ေအာင္ျမင္ႏိုင္ေသာအေျခအေနသည္ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ လက္၀ယ္ေရာက္ရွိေနၿပီး ေအာင္ျမင္ရန္ 

အေျခခံ အုတ္ျမစ္ကိုလည္း ခ်ၿပီးေလၿပီ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဗမာအေပါင္းတို႔သည္ နိပြန္အရွင္ ဧကၠရာဇ္မင္းျမတ္၏ 

တပ္မေတာ္မ်ားကို ယံုၾကည္ကိုးစား၍ နိပြန္ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးႏွင့္ ရင္းႏွီးစြာ လံုး၀ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ၿပီးလွ်င္ 

နိပြန္၊ ဗမာတို႔၏ ရန္သူတို႔ကို အၿပီးအပိုင္ ဖ်က္ဆီးသုတ္သင္ သင့္ေလသည္။ မ်ားမၾကာမွီပင္လွ်င္ 

ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ ေအာင္ပန္းကို ဆင္ျမန္းရေတာ့မည္ အမွန္ျဖစ္ေလသည္။

ကၽြႏု္ပ္ သတိေပးလိုသည္မွာ စစ္ပြဲႀကီးကိုလည္း တိုက္ခိုက္ေနစဥ္ ယင္းသို႔

တိုက္ခိုက္ေနေသာအခ်ိန္တြင္ ႏိုင္ငံသစ္ကိုလည္း ျပန္လည္ ထူေထာင္ေနစဥ္ ဤစစ္ပြဲႀကီးကို 

အၿပီးအတိုင္ ေအာင္ႏိုင္သည့္ေန႔အထိ အေပ်ာ္ၾကဴးမွဳ၊ စည္းစိမ္ခံစားမွဳတို႔ကို

လံုး၀မျပဳရန္ ျဖစ္သည္။ ေပါ့ေပါ့ဆဆ ပ်င္းရိ ဖင့္ႏွဲ႔ျခင္းကိုလည္း လံုး၀မျပဳရန္ုျဖစ္သည္။ 

ဗမာႏိုင္ငံသားတို႔သည္ ေတြ႔ႀကံဳရမည့္ အခက္အခဲတို႔ကို ေက်ာ္နင္းႏိုင္ရမည္ဟု စိတ္ပိုင္းျဖတ္၍

အသက္စည္းစိမ္တို႔ကို ဗမာႏိုင္ငံအတြင္း စြန္႔လႊတ္ရန္ ျဖစ္သည္။ ေသးဖြဲေသာ သေဘာကြဲလြဲမွဳတို႔ကို 

လံုး၀ဥပကၡာျပဳ၍ အေရးႀကီးေသာကိစၥတို႔၌သာ စည္းစည္းလံုးလံုး 

ညီညီညြတ္ညြတ္ႏွင့္ ေဆာင္ရြက္ရမည္။ ေဆာင္ရြက္ရာတြင္လည္း ဆိုင္းတြဖင့္ေႏွးျခင္းမရွိဘဲ

လွ်ပ္ျပက္သကဲ့သို႔ လ်င္ျမန္စြာ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရမည္။

ႏိုင္ငံထူေထာင္ေသာအေရးမွာ လြယ္ကူေသာ အေရးမဟုတ္။ အလြန္ခက္ခဲေသာအေရးျဖစ္သည္။ 

အထူးသျဖင့္ စစ္အတြင္းမွာ သာ၍ခက္ခဲသည္။ လူ႔ျပည္မွာ အက်ိဳးခံစားရျခင္းသည္ နတ္ျပည္မွာ 

အက်ိဳးခံစားရျခင္းထက္ သာလြန္ေကာင္းမြန္သည္။ ထို႔ထက္ သာလြန္ ေကာင္းမြန္သည္ကား လူ႔ျပည္တြင္ 

လူအေပါင္းတို႔ အခ်င္းခ်င္း ေအးခ်မ္းသာယာစြာ အညီအညြတ္ေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္ဟု တရုတ္စကားပံုတခု 

ရွိေလသည္။ ဤစကားပံုသည္ သိအပ္မွတ္အပ္ေသာ စကားပံုခုပင္ ျဖစ္သည္။ ဗမာႏိုင္ငံ၀ယ္ အထက္ပါ

အက်ိဳးခံစားမွဳတရား ႏွစ္ပါးစလံုးပင္ ရွိ၏။ ဗမာအေပါင္းတို႔ကလည္း ေအးခ်မ္းသာယာစြာ

အညီအညြတ္ ေနထိုင္ၾကလွ်င္ အထက္ပါ အခက္အခဲတို႔သည္ မ်ားမၾကာမီွ ကုန္ဆံုးပေပ်ာက္ရန္ 

အေၾကာင္းရွိသည္။

ဗမာအေပါင္းတို႔သည္ မိမိ၏ ေရွးက အျဖစ္သနစ္ကို ျပန္လွန္သတိရပါ။ 

အဂၤလိပ္တို႔ ျပဳက်င့္ခဲ့သည္မ်ားကိုလည္း ျပန္လွန္၍ စဥ္းစားပါ။ လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္တရာေလာက္က 

အဂၤလိပ္တို႔သည္ ဗမာမ်ား တေန႔တျခား ေရနည္းငါးကဲ့သို႔ အင္အားခ်ည့္နဲ႔ ေအာင္ဗမာ အမ်ိဳးသားအခ်င္းခ်င္း 

ရန္တိုက္ေပးခဲ့ၾကေလသည္။ ႏိုင္ငံေရး ဂိုဏ္းအခ်င္းခ်င္းကိုလည္း ရန္တိုက္ေပးခဲ့ၾကေလသည္။ ယင္းသို႔ 

ရန္တိုက္ေပးၿပီးလွ်င္ အလုပ္ကို ထိေရာက္ေအာင္ မလုပ္ေစဘဲ အက်ိဳးမဲ့ေသာ

အျငင္းစကားျဖင့္သာ အခ်ိန္ကို ကုန္လြန္ေစခဲ့ၾကသည္။ အသင္တို႔သည္ ဤကဲ့သို႔ေသာ

အဂၤလိပ္တို႔၏ ပရိယာယ္ညႊတ္ကြင္းသို႔ 

ခ်ဥ္းနင္း၀င္ေရာက္မိေသာ သားေကာင္ပမာ မသိလိုက္မသိဖာသာ ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။

ယခုအခါတြင္ အသင္တို႔သည္ သတၱိဗ်တၱိႏွင့္ ျပည့္စံုသင့္ၾကေလၿပီ။ အတိတ္ကာလ 

သေဘာကြဲျပားမွဳကိုလည္း စႊန္႔လႊတ္၍ အသင္တို႔သည္ ဆင္းရဲခ်မ္းသာမေရြး၊ လူမ်ိဳးမေရြး၊ 

ဘာသာမေရြး ျမင့္ျမတ္ေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ႀကီးကို အဓိကထားၿပီးလွ်င္ ထိုရည္ရြယ္ခ်က္ႀကီးအတြက္ 

အသက္စည္းစိမ္ကို ပူေဇာ္သင့္ၾကေလၿပီ။ ဗမာလူမ်ိဳးအားလံုးသည္ တစိတ္တ၀မ္းတည္းျဖစ္၍ 

ညီညြတ္ေတာင့္တင္းရမည္။ အက်ိဳးမဲ့ အျငင္းအခံု မျဖစ္ပြားေစသင့္ဘဲ အလုပ္ရွိသမွ်ကို တြင္က်ယ္ 

လ်င္ျမန္စြာ လုပ္ေဆာင္၍ ႏိုင္ငံ၏ အေျခခံအုတ္ျမစ္ကို ခိုင္ၿမဲစြာ ခ်သင့္ေလၿပီ။


Posted by မ်ိဳးခ်စ္သူရဲေကာင္းမ်ား On 7:09 PM 0 comments

စစ္သားကို နိပြန္တို႔ ရိုေသပံု

ေနာက္ဆံုး ကၽြန္ေတာ္ေျပာဆိုခ်င္တဲ့ အခ်က္ကေတာ့ လူေတြက စစ္တပ္၊ စစ္သားကို 

ခ်ီးျမွင့္ၾကဖို႔ ေျပာလုိပါတယ္။ နိပြန္ျပည္မွာ စစ္သားကို သိပ္အေရးေပးၾကတယ္။ စစ္သားတစ္ေယာက္

စစ္တပ္ကို လာရမယ္လို႔ အမိန္႔ရတဲ့အခါ အဲဒီစစ္သားကို လူအေျမာက္အျမား လုိက္ပို႔ၾကတယ္။ 

ခ်ီးက်ဴးၾကတယ္။ ဆလံေပးၾကတယ္။ စစ္ေျမျပင္ထြက္တဲ့ စစ္သားဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ပင္ ရာထူးႀကီးတဲ့ 

လူျဖစ္ျဖစ္ အေလးျပဳဳၾကတယ္။ ဘယ္ေလာက္ အားက်ဖို႔ ေကာင္းသလဲ။ နိပြန္ ရွင္ဘုရင္မင္းႀကီး ကိုယ္တိုင္က 

စစ္သားေတြကို ေလးစားတယ္။ နိပြန္ရွင္ဘုရင္ႀကီးဆိုတာ တျခားတိုင္းျပည္ ရွင္ဘုရင္ေတြနဲ႔ တူတာ 

မဟုတ္ဘူး။ နိပြန္ဘုရား အစစ္ပဲ။ အဲဒီ ဘုရားရွင္ဘုရင္ႀကီး ကိုယ္တိုင္ က်ဆံုးတဲ့ စစ္သားမ်ားအတြက္ 

ရည္စူးၿပီး ႒ာပနာတဲ့ အရိုးအိုးေစတီကို ဦးခုိက္ရတယ္။ ကိုင္းညႊတ္ရတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ 

မဟုတ္ေပါင္။ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး တပ္သားေတြ အသက္လည္း ေသရေသးတယ္၊ အဆင္းရဲလည္း 

ခံရတယ္။ ဒီအေလာင္းေကာင္ေတြကို နင္းၿပီး တက္လည္း သြားၾကေသးတယ္။ အေကာင္း မေျပာခ်င္ၾကဘူး။


ေခတ္ပ်က္ႀကီးတုန္းက သူခိုးဓားျပေတြထူလို႔ လူေတြခိုကိုးရာမဲ့ျဖစ္တုန္း ကာကြယ္ေပးခဲ့တာေတြကိုေမ့၊ 

ကိုယ့္ပစၥည္းကေလးေတြ သိမ္းဆည္းထားတာ ဗာရဏသီခ်ဲ႕ၿပီး မခ်ီးျမွင့္ၾကဘူး။ ရွက္ဖြယ္... ရွက္ဖြယ္။ 

ဒို႔ျမန္မာေတြ မရွက္ဖူးလား။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ရွက္ၾကပါဦး။ ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ လူေတြထဲမွာ စစ္တပ္ 

စစ္သားဟာ ထိပ္ဆံုးပဲ။ သူတို႔ထက္ ျမတ္တာမရိွဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘာထင္ထင္ ခင္ဗ်ားတို႔ထက္ 

တိုင္းျပည္ကို ေဆာင္ရြက္ႏိုင္တဲ့ လူေတြ။ ေဆာင္လည္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကၿပီ။ က်ဳပ္တို႔ စစ္သားေတြကို 

အားေပးၾက၊ ေလးစားၾကပါ။ ဒါမွ ျမန္မာျပည္ ခ်မ္းသာမယ္။ အခု စစ္သားေတြ စုေဆာင္းၿပီး ဆုိင္ရာ 

တပ္စခန္းသြားၾကတဲ့အခါ ဆုိင္ရာ ေဒသက ျမန္မာေတြအားလံုး တံခြန္ကုကၠား မုေလးပြားနဲ႔ စစ္တံခြန္၊ 

စစ္သီခ်င္း၊ စစ္သံေတြေပးၿပီး လုိက္ပို႔ၾကစမ္းပါ။ ၾကည့္ရေသးတာေပါ့ေလ။ ကိုင္း... အခုညအဘို႔ 

ဒါပါဘဲ။ ေတာ္ေသးၿပီ။ ျမန္မာေတြ အေ၀ရာေဟာႏၲဳ။

Posted by မ်ိဳးခ်စ္သူရဲေကာင္းမ်ား On 7:04 PM 0 comments

မိမိတို႔ အသက္အိုးအိမ္ စည္းစိမ္စြန္႔ခြာႏိုင္မွ

"ရဲေဘာ္တို႔...


ရဲေဘာ္တို႔သည္ မိမိ၏ အသက္ႏွင့္ သားမယား စည္းစိမ္ဥစၥာ ပစၥည္းတို႔ကို စြန္႔ခြာႏိုင္ပါမွ၊ ဤလြတ္လပ္ေရး 

တပ္မေတာ္မွာ အမွဳထမ္းၾကပါ။ သည္လိုမွ မစႊန္႔လႊတ္ႏိုင္လွ်င္ ယခုအခ်ိန္ကစ၍ တပ္မေတာ္မွ 

ထြက္ခြင့္ျပဳပါတယ္။ စစ္ဆိုသည္မွာ ႏိုင္မည္ရွံဳးမည္ မေျပာႏုိင္ပါ။ ေသမည္၊ ရွင္မည္မသိ။ ဂ်ပန္ႏွင့္ 

အဂၤလိပ္တို႔သည္ စစ္ေၾကျငာ၍ တိုက္ေသာစစ္ျဖစ္သည္။ ဂ်ပန္ ျဖစ္ေစ၊ အဂၤလိပ္ ျဖစ္ေစ၊ သံု႔ပန္း အျဖစ္ 

အဖမ္းခံရပါက သတ္ရန္ ဥပေဒ မရွိခဲ့ေခ်။ ရဲေဘာ္တို႔ ငါတို႔ကို ရန္သူ အဂၤလိပ္ဖမ္းပါက ပုန္ကန္သူ၊ 

သူပုန္အျဖစ္ႏွင့္ ႀကိဳးစင္ေသာ္၄င္း၊ 

တသက္တကၽြန္းေသာ္၄င္း၊ ေထာင္ဒဏ္ေသာ္၄င္း ေပးမည္မွာ ေသခ်ာတယ္။ ရဲေဘာ္တို႔ ငါတို႔သည္ မၾကာမီ 

ဗမာျပည္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အဂၤလိပ္ကို ေတာ္လွန္တိုက္ပြဲ ၀င္ရလိမ့္မည္။ ရဲေဘာ္တို႔ ငါတို႔သည္ စားရန္

စားေရရိကၡာမရွိ၊ ၀တ္ရန္ အ၀တ္မရွိ။ သို႔အတြက္ေၾကာင့္ ရဲေဘာ္တို႔သည္ အိပ္ရန္ေျမႀကီး၊ 

စားေသာက္ရန္ ေက်ာက္ခဲ၊ ဒါပဲ ငါ တတ္ႏိုင္တယ္။ ဤစစ္တပ္ထဲသို႔ ၀င္ေရာက္အမွဳထမ္းေသာေႀကာင့္ 

ရာထူး ႒ာနႏၲရ ရလိမ့္မည္။ သူေ႒းႀကီး ျဖစ္လိမ့္မည္ မေမွ်ာ္လင့္ပါနဲ႔။


ေအး... ကံအားေလ်ာ္စြာ စစ္ႏိုင္၍ လြတ္လပ္ေရး ရရွိပါက ဗမာျပည္ကို ဆိုရွယ္လစ္ လူ႔ေဘာင္ 

တည္ေဆာက္မည္။ ဤကဲ့သို႔ တိုင္းျပည္ကို ဆိုရွယ္လစ္လူ႔ေဘာင္ တည္ေဆာက္ေသာအခါ ရဲေဘာ္တို႔သည္ 

ကာယအား၊ ဉာဏအား စြမ္းအားရွိသေရြ႔ တတ္ႏိုင္သည့္ဘက္က လုပ္အားေပးရမယ္။ တုိင္းျပည္က 

ထုိက္တန္ေသာ အက်ိဳးခံစားခြင့္ကို ရဲေဘာ္တို႔ကို ေပးမယ္။ အကယ္၍ အလုပ္မလုပ္ႏုိင္၍ 

အနားယူေသာအခါ စားၿပီး အိပ္၊ အိပ္ၿပီး စား၊ အိုးပိုင္ အိမ္ပိုင္ႏွင့္ စိတ္ခ်မ္းသာစြာ ေနထုိင္စားေသာက္ႏုိင္ရန္ 

ငါကတိေပးပါတယ္...။

Posted by မ်ိဳးခ်စ္သူရဲေကာင္းမ်ား On 7:01 PM 0 comments

ဇာတိမာန္ႏွင့္ ေသၾကပါ

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္တို႔ ေဟနန္ကၽြန္းတြင္ ဂ်ပန္မ်ားက စစ္ပညာသင္ေပးေနၾကစဥ္၊

ဂ်ပန္တို႔က ၄င္းတို႔အား အားလံုးေဖ်ာက္ဖ်က္မည့္ အေျခအေနမ်ိဳးကို ႀကံဳေတြ႔ေနၾကရစဥ္

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ေျပာသည္မွာ ---

“ေဟ့... ေသလည္း ဗမာပီပီ ဇာတိမာန္ႏွင့္ ေသၾကပါ...”

“ရန္သူကို မိမိလက္ အားေနရင္ လက္ႏွင့္ထိုး၊ ေျခအားေနရင္ ေျခနဲ႔ကန္ပါ...။ ေနာက္ဆံုး ပါးစပ္အားေနလွ်င္

ပါးစပ္ႏွင့္ ကိုက္ၿပီးမွ ရဲရဲ ေသျပလိုက္ၾကတာေပါ့...။”

Posted by မ်ိဳးခ်စ္သူရဲေကာင္းမ်ား On 12:16 AM 0 comments

ကိုယ္က်င္.တရားႏွင္.အမွန္တရား

လူမွာအေရးၾကီးဆုံး ႏွစ္ခုပဲရွိတယ္။ အဲဒါကကိုယ္က်င့္တရားရယ္ အမွန္တရားကိုျမတ္ႏိုးမႈ

(love of truth) ရယ္  ဒါဘဲျဖစ္တယ္။

                                                         ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း

Friday, September 2, 2011

Posted by မ်ိဳးခ်စ္သူရဲေကာင္းမ်ား On 11:58 PM 0 comments

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ စည္းရံုးေရးစြမ္းရည္



ျမန္မာ့လြပ္လပ္ေရးသမိုင္းကိုမွတ္တန္းတင္ေရးသားသည္ရွိေသာ္ 

၁၉၄၇-ခုနွစ္ဆန္းကဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေခါင္းေဆာင္ေသာ

ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔တစ္ဖြဲ႔သည္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးကိစၥအေရးဆိုရန္

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ ၿဗိတိန္နိဳင္ငံ၊ လန္ဒန္ၿမိဳ႕သို႔ သြားေရာက္ခဲ့သည္ကိုလည္းေကာင္း၊ 

ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ အဖြဲ႔နွင့္ ၿဗိတိသွ်နန္းရင္း၀န္ (၀န္ႀကီးခ်ဳပ္) မစၥတာအက္တလီဦးေဆာင္သည့္ 

ၿဗိတိသွ်ကိုယ္စာလွယ္အဖြဲ႔တို႔ ၁၉၄၇-ခုနွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ ၁၃ ရက္ေန႔မွစ၍ လန္ဒန္ၿမိဳ႕႐ိွ 

ကမၻာေက်ာ္ လိပ္စာတစ္ခုျဖစ္ေသာ အမွတ္ ၁၀၊ ေဒါင္းနင္းလမ္း (No. 10,

Downing 

Street)တြင္ စတင္ေဆြးေႏြးခဲ့သည္ကို လည္းေကာင္း ခ်န္လွပ္ထားလိုက္ပါက 

ၿပီးျပည့္စုံမည္ မဟုတ္ေခ်။

ထိုနွစ္ဆန္းက သမုိင္းတြင္က်န္ရစ္မည့္ ရက္စြဲတစ္ခုကား ၁၉၄၇ ခုနွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ 

၂၇ရက္ေန႔ပင္ ျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းမူကား ထိုေန႔တြင္ 

ၿဗိတိသွ်အစိုးရက ျမန္မာနိဳင္ငံအား တစ္နွစ္အတြင္း 

လုံး၀လြပ္လပ္ေရး ေပးပါေတာ့မည္ဟု 

အာမခံခ်က္ေပးသည့္ ‘ေအာင္ဆန္း-အက္တလီစာခ်ဳပ္’ ကိုေအာင္ျမင္ေခ်ာေမာစြာ 

လက္မွတ္ေရးထိုး လိုက္ၾကေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။

‘လုံး၀လြတ္လပ္ေရး’ ဆိုသည္မွာလည္း ျမန္မာျပည္မႏွင့္တကြ ေတာင္တန္းေဒသရွိ 

လူမ်ိဳးစုမ်ားေနထိုင္ရာေဒသ (ျပည္နယ္) မ်ား အပါအ၀င္ UNION ‘ယူနီယံ’ ေခၚ 

‘ျပည္ေထာင္စု’ ပံုစံအျဖစ္ လြတ္လပ္ေရးေပးျခင္းကို ဆိုလိုေပသည္။


လက္မွတ္ေရးထိုးၿပီးေနာက္ ၁၉-၇-၄၇ ေန႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နွင့္ တကြ အေပါင္းအပါ 

အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား လုပ္ၾကံခံရ၍ က်ဆုံးသြားလင့္ကစား ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ 

ဦးေဆာင္မွဳျဖင့္ ေဆြးေႏြးေတာင္းဆိုရာမွ ရ႐ွိခဲ့ေသာ ‘ေအာင္ဆန္း-

အက္တလီစာခ်ဳပ္’သည္ ပ်က္ျပယ္မသြားခဲ့ပါေခ်။ ၁၉၄၇-ခုနွစ္၊ ဇူလုိင္လ ၁၉ ရက္ေန႔ 

ညပိုင္းမွာပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေနရာ ဆက္ခံရန္၊ တာ၀န္ဆက္လက္ယူရန္

ၿဗိတိသွ်ဘုရင္ခံက ဖဆပလအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဒုတိယဥကၠ႒ သခင္နဳ (ဦးနဳ)ကို 

ဖိတ္ေခၚခန္႔ထားၿပီးေနာက္ မၾကာမီ ဦးနဳ ကိုယ္တိုင္ ၿဗိတိသွ်အစိုးရ၏ ဖိတ္ေခၚခ်က္အရ 

လန္ဒန္ၿမိဳ႕သို႔ သြားေရာက္၍ လြတ္လပ္ေရးအၿပီးသတ္ အစီအစဥ္အျဖစ္

‘နဳ-အက္တလီစာခ်ဳပ္’ကို လက္မွတ္ေရးထိုးနိဳင္ခဲ့ပါသည္။)

မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ‘တစ္နွစ္အတြင္း လုံး၀လြတ္လပ္ေရးေပးပါမည္’ ဟု ၿဗိတိသွ် အစိုးရက 

အာမခံခ်က္ေပးခဲ့သည့္ ‘ေအာင္ဆန္း-အက္တလီစာခ်ဳပ္’ အရ ျမန္မာနိဳင္ငံသည္ 

၁၉၄၈-ခု၊ ဇန္န၀ါရီ ၄ ရက္ေန႔၊ နံနက္ ၄နာရီ မိနစ္၂၀ မွစ၍ ‘ျပည္ေထာင္စုသမၼတနိဳင္ငံ’ 

အျဖစ္ လြတ္လပ္ေသာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္နိဳင္ငံ ျဖစ္လာခဲ့ေသာေၾကာင့္ ယင္းသို႔ 

တကယ္လြတ္လပ္ေရးရခ်ိန္၌ သူ အသက္ထင္႐ွား မ႐ွိေတာ့လင့္ကစား

သူ၏ဦးေဆာင္ႀကိဳးပမ္းမွဳေၾကာင့္ လြတ္လပ္ေရးရခဲ့ျခင္းျဖစ္ေလရာ 

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ‘လြတ္လပ္ေရးဗိသုကာ’ ဟု 

ဂုဏ္ျပဳတင္စား ေခၚေ၀ၚေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။

ယေန႔လူငယ္မ်ား အထူး သိ႐ွိမွတ္သားၾကေစခ်င္သည္ကား လြတ္လပ္ေရး အတြက္

၂၇-၁-၄၇ ေန႔က လန္ဒန္ၿမိဳ႕တြင္ လက္မွတ္ေရးထိုး ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ေသာ ‘ေအာင္ဆန္း-

အက္တလီစာခ်ဳပ္’ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေနျဖင့္ အခက္အခဲမ႐ွိ လြယ္ကူေခ်ာေမာစြာ

ခ်ဳပ္ဆိုနိဳင္ခဲ့ျခင္း မဟုတ္ဟူေသာ အခ်က္ပင္တည္း။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ လန္ဒန္ၿမိဳ႕သို႔ေရာက္ၿပီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ 

မစၥတာအက္တလီ ေခါင္းေဆာင္ေသာ ၿဗိတိသွ်အစုိးရအဖြဲ႔နွင့္ စတင္ေဆြးေႏြးၾကသည့္ 

၁၉၄၇-ခု၊ ဇန္န၀ါရီလ ၁၃ ရက္ေန႔ကပင္ သူ၏လိုလားခ်က္ကို 

ဘြင္းဘြင္းနွင့္ ျပတ္သားစြာပင္ ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။ 

သူ႔အေနျဖင့္ ျမန္မာနိဳင္ငံ ျပည္မအတြက္သာမက ေတာင္တန္ေဒသ႐ွိ 

တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုအတြက္ပါ ကိုယ္စားျပဳ၍ လာေရာက္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ လိုခ်င္သည့္ 

လြတ္လပ္ေရးပုံစံကလည္း ျပည္မနွင့္ ေတာင္တန္းေဒသေန 

လူမ်ိဳးစုမ်ား၏ ေဒသနယ္ပယ္ (ျပည္နယ္) မ်ား စုေပါင္းဖြဲ႔စည္းအပ္သည့္ UNION 

‘ျပည္ေထာင္စု’ အသြင္မ်ိဳးျဖစ္ေၾကာင္းကို ရဲ၀ံ့ျပတ္သားစြာ ေျပာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ယင္းသို႔ ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ စတင္အေရးဆိုေနဆဲမွာပင္ အေနွာက္အယွက္၊ 

အထစ္အေငါ့တစ္ခု ေပၚလာပါေတာ့သည္။

ယင္းကား ၿဗိတိသွ် 

အစိုးရထံသို႔ ျမန္မာနိဳင္ငံမွ ေၾကးနန္းတစ္ေစာင္ ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ေၾကးနန္းစာတြင္

ယခု လန္ဒန္ေရာက္ေနသူ ေအာင္ဆန္းသည္ ေတာင္တန္ေဒသ

တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုမ်ားကို ကိုယ္စားမျပဳ၊ အထူးသျဖင့္ ႐ွမ္းျပည္နယ္ကို

ကိုယ္စားျပဳသူမဟုတ္၊ ျမန္မာျပည္မ၏ ကိုယ္စားလွယ္သာျဖစ္ေၾကာင္း

ပါ႐ွိလာၿပီး ေၾကးနန္းစာ၏ ေအာက္တြင္ ႐ွမ္းေစာ္ဘြားနွစ္ဦး၏ အမည္ ပါလာသည္။

ဤတြင္ ၿဗိတိသွ် အစိုးရက အဆိုပါ ေၾကနန္းစာကိုျပၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား

‘မင္းေျပာသလုိ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုမ်ားကို ကိုယ္စားျပဳ 

အေရးဆိုပိုင္ခြင့္မ႐ွိ’ဟု ေျပာပါသည္။

ေၾကးနန္းစာေၾကာင့္ သခင္ျမစေသာ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔၀င္မ်ားသည္ အထူးစိုးရိမ္

တုန္လွဳပ္သြားေသာ္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကမွဳ

ယခုေၾကနန္း႐ုိက္သူ ေစာ္ဘြားနွစ္ဦးသည္ လူနည္းစုသာျဖစ္ေၾကာင္းသိသျဖင့္

ဣေႁႏၵမပ်က္ေခ်။

႐ွမ္းေစာ္ဘြားနွစ္ဦးက ၿဗိတိသွ်အစိုရထံ ေၾကးနန္း႐ုိက္လိုက္ေၾကာင္းကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕႐ွိ

ဖဆပလ႒ာနခ်ဳပ္မွ တာ၀န္႐ွိလူႀကီးမ်ားက ၾကားသိရေလရာ ခ်က္ခ်င္းပင္

တန္ျပန္လွဳပ္႐ွားမွဳတစ္ခုကို ျပဳလုပ္ၾကပါသည္။ ေကာင္စီ၀င္)၊ ဦးထြန္းျမင့္ (ေတာင္ႀကီး)

တို႔ႏွင့္တိုင္ပင္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား အေလးအနက္ ေထာက္ခံသည့္

လူထုစည္းေ၀းပြဲတစ္ရပ္ ျပဳလုပ္ရန္ 

႐ွမ္းျပည္နယ္ လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ ဦးတင္ေအး (ေနာက္ပိုင္း

နိဳင္ငံေတာ္ဗိုလ္မွဳးေအာင္(ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္)၊ ဗိုလ္ထြန္းလင္း (ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္) နွင့္

ဦးေဖခင္ (ေနာက္ပိုင္းသံအမတ္ႀကီး၊

အၿငိမ္းစား)တို႔အား ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕သို႔ ေစလႊတ္လိုက္ပါသည္။

ဦးတင္ေအးနွင့္ ဦးထြန္းျမင့္ (ေတာင္ႀကီး) တို႔သည္ 

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ေခါင္းေဆာင္မွဳကို အႂကႊင္းမဲ့ လက္ခံ 

ယုံၾကည္သူမ်ားျဖစ္သည့္ျပင္ အလြန္တက္ႂကြေသာ လူငယ္မ်ားျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ 

သူတို႔ေခါင္းေဆာင္သည့္ ႐ွမ္းျပည္နယ္ လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ သည္ ႐ွမ္းျပည္နယ္တြင္

အထူးၾသဇာေညာင္းၿပီး လူငယ္ထုအား စည္း႐ံုးသိမ္းသြင္းနိဳင္ခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ 

ဦးတင္ေအး အမွဳးျပဳေသာ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ျပည္နယ္အတြင္း႐ွိ 

ၿမိဳ႕နယ္အဖြဲ႔ခြဲမ်ားအား ေစာ္ဘြားနွစ္ဦး ဘိလပ္သို႔ ေၾကးနန္း႐ိုက္ျခင္းကို 

ကန္႔ကြက္႐ွဳတ္ခ်သည့္ အစည္းအေ၀းမ်ား ျပဳလုပ္၍ ဆႏၵ ျပၾက႐န္ ၫႊန္ၾကားလုိက္သည္။

ထို႔ျပင္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္တြင္ လူတန္းစား အလႊာအသီးသီးပါ၀င္ သည့္ 

လူထုစည္းေ၀းပြဲႀကီးတစ္ရပ္ က်င္းပရန္ စီစဥ္လိုက္သည္။ ယင္းလူထုစည္းေ၀းပြဲသို႔ 

တက္ေရာက္သူလူဦးေရမွာ ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္႐ွိရာ ျမန္မာျပည္မတြင္ဆိုလွ်င္ ပရိတ္သတ္

မမ်ားလွဟုဆိုနိဳင္ေသာ္လည္း ႐ွမ္းျပည္နယ္အဖုိ႔မွာမူ မၾကံဳစဖူး ထူးကဲစြာ

အင္အားျပလိုက္ေသာ ဆႏၵျပမွဳ သို႔မဟုတ္ နိဳင္ငံေရးလွဳပ္ရွားမွဳႀကီးတစ္ရပ္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ 

ယင္းအစည္းအေ၀းႀကီးက ရွမ္းျပည္နယ္အေနျဖင့္ ျမန္မာျပည္မႏွင့္အတူ တစ္ၿပိဳင္တည္း 

လုံး၀လြတ္လပ္ေရး ေတာင္းဆိုေၾကာင္းႏွင့္ ျပည္မႏွင့္အတူ ေတာင္တန္းေဒသ ျပည္နယ္မ်ား

စုေပါင္းဖြဲ႔စည္းအပ္ေသာ ‘ျပည္ေထာင္စု’ အသြင္ျဖင့္ လုံး၀လြတ္လပ္ေရးရလုိေၾကာင္း

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို အႂကြင္းမဲ့ေထာင္ခံပါေၾကာင္း တခဲနက္

ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါသည္။ အစည္းအေ၀းကို ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားျဖင့္ ႐ုတ္သိမ္း၍

စနစ္တက် တန္းစီလွည့္လည္ကာ ၿဗိတိသွ်အစိုရ ေတာင္တန္ေဒသ

အုပ္ခ်ဳပ္ေရး႐ုံးေ႐ွ႕သို႔သြားၿပီး ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ား

ဟစ္ေအာ္ေႂကြးေၾကာ္ ဆႏၵျပခဲ့ၾကေသးသည္။ ဤကား ႐ွမ္းျပည္နယ္ သမိုင္းတြင္

ပထမဆုံးအႀကိမ္ ျပည္သူလူထု၏ နိဳင္ငံေရး ဆႏၵျပမွဳႀကီးပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။

ထုိေန႔မွာပင္ ဦးတင္ေအး၊ ဦးေဖခင္တို႔ အဖြဲ႔က ရန္ကုန္ ဖဆပလ ႒ာနခ်ဳပ္ႏွင့္

လန္ဒန္ၿမိဳ႕ေရာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ထံသို႔ လူထုစည္းေ၀းပြဲႀကီး၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို

အျမန္ေၾကးနန္း႐ိုက္ အေၾကာင္းၾကားလိုက္ၾကသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကလည္း ၿဗိတိသွ်၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ မစၥတာအက္တလီအား ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕

လူထုအစည္းအေ၀းႀကီးမွ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ထုတ္ျပလိုက္ေသာအခါ ‘ေအာင္ဆန္းသည္ 

ရွမ္းျပည္နယ္ကို ကုိယ္စားမျပဳ’ ဟူေသာ ေစာ္ဘြားနွစ္ဦး၏ ေၾကးနန္းသည္

အလုိအေလ်ာက္ ပ်က္ျပယ္သြားေလေတာ့သည္။

သို႔ႏွင့္ပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တုိ႔ ျမန္မာကုိယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ႏွင့္ ၿဗိတိသွ် အစိုရတို႔ ညွိႏွိဳင္း ေဆြးေႏြးပြဲ

ဆက္လက္က်င္းပနိဳင္ခဲ့ရာ ေနာက္ဆုံး၌ ၿဗိတိသွ်တို႔သည္

မတတ္သာေတာ့ဘဲ ျမန္မာနိဳင္ငံအား ‘ျပည္ေထာင္စု’ ပံုစံျဖင့္ လုံး၀လြတ္လပ္ေရးေပးရန္

သေဘာတူေၾကာင္း အတည္ျပဳသည့္ ‘ေအာင္ဆန္း-အက္တလီစာခ်ဳပ္’ ကို

၂၇-၁-၄၇ ေန႔တြင္ လက္မွတ္ေရးထိုး ခ်ဳပ္ဆိုလိုက္ရေတာ့သည္။

သို႔ရာတြင္ မစၥတာ အက္တလီဦးေဆာင္ေသာ ၿဗိတိသွ်အစိုးရသည္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း 

‘ခ်ာခ်ီ’ ဦးေဆာင္သည့္ ‘ကြန္ဆာေဗးတစ္’ ပါတီ၏ ဖိအားေပးမွဳေၾကာင့္ ‘ေအာင္ဆန္း-

အက္တလီစာခ်ဳပ္’ တြင္ မသိမသာ လွည့္ကြက္သဖြယ္ ‘၀ွက္ဖဲ’ တစ္ခု

ထည့္သြင္းေရးသားထားေလသည္။ ယင္း ‘၀ွက္ဖဲ’ ကေတာ့ ဤသို႔ျဖစ္သည္။

‘ေအာင္ဆန္း-အက္တလီစာခ်ဳပ္’ ၏ အပိုဒ္ ၃(ဂ) တြင္ -

‘ေတာင္တန္းေဒသ ျပည္နယ္မ်ားအတြက္မူ သက္ဆုိင္ရာ

လူမ်ိဳးစု ေခါင္းေဆာင္မ်ားကိုယ္တုိင္က ျမန္မာျပည္မနွင့္အတူ လြတ္လပ္ေရး ရယူကာ

‘ယူနီယံ’ ေခၚ ျပည္ေထာင္စုပံုစံျဖင့္ ေနလုိေၾကာင္း အခုိင္အမာ စာခ်ဳပ္တစ္ခု

လက္မွတ္ေရးထုိးေပးၾကရမည္’ ဟု ထည့္သြင္းထားျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

ဤကား ေတာင္တန္းေဒသမွ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုမ်ား ေနထုိင္ရာ ျပည္နယ္မ်ားနွင့္

ပတ္သက္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ‘စိန္ေခၚ’ လိုက္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကလည္း ယင္းစိန္ေခၚခ်က္ကို ရဲ၀ံစြာပင္ လက္ခံကာ ၁၉၄၇-ခုနွစ္၊ ေဖေဖၚ၀ါရီလ

၂ ရက္ေန႔ အေရာက္ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္လာခဲ့ပါသည္။

ထိုအခ်ိန္၌ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ စုံညီအစည္းအေ၀း

ကို႐ွမ္းျပည္နယ္ 

ပင္လုံၿမိဳ႕၌ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ က်င္းပရန္ စီစဥ္ထားၿပီးျဖစ္ရာ ၿဗိတိသွ်တို႔က 

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား အဆိုပါ ‘ပင္လုံအစည္းအေ၀း၌ လူမ်ိဳးစု ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ 

သေဘာတူ လက္ခံေၾကာင္းစာခ်ဳပ္ လက္မွတ္ေရးထိုးေအာင္ တတ္နိဳင္လွ်င္

လုပ္ျပပါေလာ့’ ဟုစိန္ေခၚလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ ၿဗိတိန္နိဳင္ငံေရာက္ေနခ်ိန္တြင္ ျမန္မာျပည္ရွိ 

ၿဗိတိသွ်အစိုရ ေတာင္တန္းေဒသ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး႒ာနမွ ‘စတီဗင္ဆင္’ဆိုသူ ဦးေဆာင္ေသာ 

နယ္ခ်ဲ႕လက္ပါးေစမ်ားသည္ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုေခါင္းေဆာင္မ်ားအား 

နည္းမ်ိဳးစုံျဖင့္ ေသြးခြဲေနခဲ့ၾကသည္။

‘ေအာင္ဆန္းတို႔ကို မယုံၾကနဲ႔၊ သူနဲ႔ေပါင္းရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ ဒုကၡေရာက္မွာပဲ၊ 

ၿဗိတိသွ်အုပ္စိုးမွဳ ေအာက္မွာပဲေနမွ ခင္ဗ်ားတို႔သက္သာမယ္’ 

စသည္ျဖင့္ ေျခထုိးေသြးခြဲသလို တစ္ဖက္ကလည္း နိဳင္ငံျခားမွ အေကာင္းဆုံး 

အရက္ယမကာမ်ား၊ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္မ်ားျဖင့္ ျဖားေယာင္းစည္း႐ုံးမွဳေၾကာင့္ 

လူမ်ိဳးစုေခါင္းေဆာင္အခ်ဳိ႕သည္ ေဖေဖၚ၀ါရီ ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္

လက္မွတ္ထိုးသင့္၊ မထိုးသင့္ စဥ္းစားရာ၌ ေတြေ၀လ်က္ ႐ွိၾကသည္။

ထို႔ေၾကာင့္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ လန္ဒန္ၿမိဳ႕၌ တစ္လလုံးလုံး အလြန္ပင္ပန္းစြာ အလုပ္ 

လုပ္ခဲ့ရၿပီးေနာက္ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေသာအခါ အနားယူ အပန္းေျဖရန္ပင္

စိတ္မကူးေတာ့ဘဲပင္လုံသို႔ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၈ ရက္ေန႔အေရာက္ ခရီးထြက္ခဲ့ပါသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ပင္လုံသို႔ေရာက္သြားခ်ိန္၌ အေျခအေနမွာ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔ 

က်င္းပမည့္ ပင္လုံညီလာခံႀကီးတြင္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစု ေခါင္းေဆာင္မ်ား 

စည္းလုံးညီညြတ္စြာျဖင့္ လက္မွတ္ေရးထုိးၾကပါ့မလား ဟုစိုးရိမ္ဖြယ္ ျဖစ္ေနသည္မွာ 

အမွန္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ယင္းအေျခအေနကို ေကာင္းစြာသိၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ေခါင္းေဆာင္မွဳကို 

အႂကြင္းမဲ့ယုံၾကည္ေထာက္ခံသူ ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္ ဆမားဒူ၀ါဆင္၀ါးေနာင္၊ 

မိုင္းပြန္ေစာ္ဘြားႀကီး (အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္) ႏွင့္တကြ ႐ွမ္းျပည္လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔မွ

ဦးတင္ေအး၊ ဦးထြန္းျမင့္ (ေတာင္ႀကီး)၊ အိုင္စီအက္စ္ ဦးတင္ထြဋ္၊ ဦးေဖခင္ 

စေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားက ပင္လုံေရာက္ ကိုယ္စာလွယ္မ်ားအား အလ်င္အျမန္ 

စည္း႐ုံးလွဳပ္ရွားမွဳျဖင့္ နွစ္နာရီ အတြင္း ကိုယ္စားလွယ္ေပါင္းစုံပါ၀င္ေသာ 

အစည္းအေ၀းတစ္ခု ျဖစ္ေျမာက္သြားပါေတာ့သည္။

ယင္းအစည္းအေ၀းသို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္တက္ေရာက္ၿပီး ‘ယူနီယံ’ ေခၚ ျပည္ေထာင္စု 

အသြင္ျဖင့္ ျပည္နယ္မ်ားနွင့္ ျပည္မတို႔ ပူးေပါင္းဖြဲ႔လ်က္ လြတ္လပ္ေရး

ရယူျခင္းသည္သာလွ်င္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေၾကာင္း အခ်က္အလက္ စုံလင္စြာျဖင့္ 

႐ွင္းလင္းေျပာျပရာ အားလုံးက နားလည္သေဘာေပါက္သြားၿပီး

လက္ခံသေဘာတူညီသြားၾကေလသည္။

ထိုေန႔ကား ၁၉၄၇-ခုႏွစ္၊ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၁၁ ရက္ေန႔ပင္ျဖစ္သည္။

တစ္နည္းအားျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုေန႔ (ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၁၂) ျဖစ္ေပၚလာေစသည့္ 

ပင္လုံညီညြတ္ေရး စာခ်ဳပ္ႀကီး ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ျမင္ရန္ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၁၁ ရက္ေန႔ 

ညေနက်မွပင္ ေသခ်ာသြားခဲ့ပါသည္။

ထုိအခ်ိန္၌ ‘စတီဗင္ဆင္’ ဦးေဆာင္ေသာ

ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕လက္ပါးေစအုပ္စုကေတာ့ ေနာက္ဆုံးအေျခအေနကို မသိၾကေသး။

သူတို႔ေသြးခြဲ ေျခထိုးထားသည့္အတိုင္း ပင္လုံစာခ်ဳပ္ မည္သို႔မွ ျဖစ္ေျမာက္နိဳင္မည္ 

မဟုတ္ဟု တထစ္ခ် ထင္ေနၾကဆဲပင္ ျဖစ္သည္။

တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစု ေခါင္းေဆာင္မ်ားနွင့္တကြ ကခ်င္ဒူ၀ါမ်ား၊ ရွမ္ျပည္နယ္မွ 

နယ္႐ွင္ေစာ္ဘြားမ်ားသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ နွလုံးသားအတြင္း အခိုင္အမာ 

ကိန္းေအာင္းေနသည့္ ‘ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓါတ္’ အေၾကာင္း ေကာင္းစြာသိျမင္ 

သေဘာေပါက္သြားၾကၿပီ ျဖစ္ေလသည္။

ထို႔ေၾကာင္ပင္ ေနာက္တစ္ေန႔ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၁၂ ရက္ နံနက္ ၁၀ နာရီအခ်ိန္တြင္

‘ပင္လုံညီညြတ္ေရး စာခ်ဳပ္ႀကီး’ ကို တစ္ေယာက္ၿပီးတေယာက္ ဆက္တိုက္

လက္မွတ္ေရးထုိးလိုက္ၾကသည္။

ဤကား ၁၉၄၂-ခုနွစ္ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ (ဘီအုိင္ေအ) ေခတ္မွစ၍ 

ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေနျဖင့္ အထူးႀကိဳးစာ တည္ေဆာက္ခဲ့ေသာ

တုိင္းရင္းသားစည္းလုံးညီညြတ္ေရး၊ စစ္ၿပီးေခတ္ ဖဆပလ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ သို႔မဟုတ္ 

အမ်ိဳးသားတပ္ဦးႀကီး၏ ဥကၠ႒အျဖစ္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစု မ်ားအား တရင္းတနီွး

စည္း႐ုံးခဲ့ျခင္း၊ (၂၆-၉-၄၆) ေန႔တြင္ အစိုးရ 

အာဏာရရွိၿပီး ေနာက္တြင္လည္း ေတာင္တန္းေဒသမ်ားသို႔ 

ကိုယ္တိုင္သြားေရာက္လ်က္ ေသြးခ်င္းလူမ်ိဳးစုမ်ားအား အပင္ပန္းခံ စည္း႐ုံးခဲ့ျခင္းတို႔၏ 

ရလဒ္ပင္တည္း။

တစ္နည္းအားျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ သူ၏ စည္း႐ုံးေရးစြမ္းရည္ျဖင့္ 

‘ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာနိဳင္ငံေတာ္’ ဟူေသာ လြတ္လပ္သည့္

အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ နိဳင္ငံတစ္နိဳင္ငံကို ကမၻာ့ေျမပုံေပၚတြင္ 

ထင္႐ွား ေပၚလြင္စြာ ေရးဆြဲဖန္တီးနိဳင္ခဲ့ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသတည္း။

တကၠသိုလ္ေနဝင္း

စတိုင္သစ္မဂၢဇင္း (ေဖေဖၚ၀ါရီ-၁၉၉၅)

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အမွဳးျပဳေသာ ကိုယ္စာလွယ္ ၂၂ဦး တုိ႔သည္ သမိုင္း၀င္

LIKE BOX