စိတ္ခ်မ္းသာစြာေနထိုင္ႏိုင္ေရးသည္ ဘ၀တစ္ခုအတြက္ အဓိကအခန္းက႑တြင္ ပါ၀င္ေနသည္။
ရာထူးဂုဏ္သိန္ စည္းစိမ္ဥစၥာ မည္မွ်ပင္ ရွိေနေစကာမူ စိတ္ခ်မ္းသာမႈတစ္ခု ဆိတ္သုဥ္းေနပါက
ရရွိထားသည့္ဘ၀တစ္ခု၏တန္ဖိုးသည္ ျပီးျပည့္စံုသည္ဟု မဆုိသာေပ။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္
ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ျပည့္စံုျခင္းသည္စိတ္ခ်မ္းသာေရးတြင္ အေထာက္အပံံ့တစ္ခုအေနျဖင့္
ပါ၀င္ေနသည္ကိုလည္း ျငင္းပယ္၍မရႏိုင္ေပ။ ဤေနရာတြင္ဘ၀အတြက္ ပဓာနႏွင့္ သာမညကို
နားလည္သေဘာေပါက္ျပီး ပဓာနက်သည့္ လမ္းေၾကာင္းအမွန္ကုိ ေရြးခ်ယ္ျပီးလက္ေတြ႔က်က်
က်င့္သံုးႏိုင္မွသာလွ်င္ ဘ၀တြင္သာယာေခ်ာေမြ႔ျပီး ေပ်ာ္႐ႊင္မႈကို ရရွိႏိုင္ေပလိမ့္မည္။
ယေန႔ကာလတြင္ စည္းစိမ္ဥစၥာ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀မႈ၊ ရာထူးအာဏာရွိမႈ စသည့္
အက်ိဳးခံစားမႈမ်ားနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ယင္းတို႔၏ေနာက္ခံအေၾကာင္းတရားမ်ားအေပၚ အေကာင္းႏွင့္ အဆိုး၊
အမွားႏွင့္အမွန္ စသည္တို႔ကို တစ္ေန႔တစ္ျခား ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားလာေနၾကသည္။ဥပမာအားျဖင့္
ရာထူးအာဏာရရွိမႈ၊ စီးပြါးဥစၥာျဖစ္ထြန္းမႈစသည့္ အက်ိဳးတရားတိုင္းသည္ ေကာင္းမႈကုသိုလ္၏
အက်ိဳးရလာဒ္ျဖစ္ခဲ့ပါက ယင္းတို႔၏အေၾကာင္းေနာက္ခံမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ဖြယ္ရွိသည့္ နည္းမ်ိဳးစံုႏွင့္
လုယက္ယူငင္ျခင္း၊ လိမ္ညာေကာက္က်စ္ျခင္း စသည့္
မသမာသည့္နည္းလမ္းမ်ားသည္ကုသိုလ္ပင္ျဖစ္ရမည္ဟု ေတြးဆလာၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ယင္းအေတြးအေခၚအယူအဆသည္ အေၾကာင္းႏွင့္ အက်ိဳးဟူသည့္အယူအဆလမ္းေၾကာင္းႏွစ္သြယ္တြင္
ပန္းတိုင္ဟူသည့္ အက်ိဳးတစ္ခုတည္းကိုသာ ေ႐ွ႕႐ႈဦးတည္ထားသည့္ မိမိအတြက္အက်ိဳးရွိက ဘနဖူး
သိုက္တူးမည့္ ၀ါဒမ်ိဳးျဖစ္သည္။ အဆုိပါလမ္းစဥ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္အခါက
ဘုရားရွင္ႏွင့္ ၀ါဒေရးရာကြဲျပားၾကသည့္တိတၳိဆရာၾကီး ေျခာက္ေယာက္အနက္ ပုရာဏကႆပ
တိတၳိဆရာၾကီး၏ လမ္းစဥ္ပင္ျဖစ္သည္။ ၄င္း၏လမ္းစဥ္အရ မိမိရည္ရြယ္ထားေသာ
အက်ိဳးပန္းတိုင္သို႔ ေရာက္ရွိ၊ ရရွိလွ်င္ ယင္း၏အေၾကာင္းလမ္းစဥ္သည္ အမွန္ဟူ၍
ဆံုးျဖတ္ယူဆသူျဖစ္သည္။ ထိုဆရာၾကီး၏ အယူအဆလမ္းစဥ္အရ
ဖခင္ကိုသတ္၍ ဘုရင္ျဖစ္လာခဲ့သည္ျဖစ္ေစ၊ ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္သည့္ လမ္းစဥ္အရ
ဘုရင္ျဖစ္လာခဲ့သည္ျဖစ္ေစ ဘုရင္ျဖစ္လာေရးသည္
အဓိကပန္းတိုင္ျဖစ္သည္။ ဘုရင္ျဖစ္ျခင္း ဟူသည့္ အကိ်ဳးပန္းတိုင္သို႔ ေရာက္လွ်င္
ယင္းပန္းတိုင္သို႔ ေရာက္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အဖသတ္မႈ၊လိမ္ညာေကာက္က်စ္မႈ စသည္တို႔သည္လည္း
အမွန္ဟုပင္ယူဆသည္။ ၄င္းပုရာဏကႆပ တိတၳိဆရာၾကီး၏ အယူ၀ါဒအရ အက်ိဳးေကာင္းျခင္းသည္
အေၾကာင္းေကာင္း၍သာျဖစ္သည္ဟု ေျပာဆိုေလ့ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အဖကိုသတ္ျပီး မင္းျဖစ္လာသည့္
အဇာတသတ္ကိုပင္ အဖကိုသတ္ျခင္းသည္မွန္ကန္သည့္
အေၾကာင္းတရားျဖစ္၍ ေနာင္တရဖြယ္မရွိေၾကာင္း ေျဖာင္းဖ်ခဲ့ဖူးသည္။ ဤေနရာတြင္ ပုရာဏကႆပ
တိတၳိဆရာၾကီး ကဲ့သုိ႔ေသာအၾကံေပးပုဂၢိဳလ္မ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ရွိ /မရွိ္ ဆုိသည့္ကိစၥမွာ
စဥ္စားဖြယ္ရာပင္ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။
အက်ိဳးရလာဒ္ တစ္ခုတည္းကိုသာ ပဓာနထားသူမ်ားသည္ “ဘယ္သူေသေသ ငေတမာျပီးေရာ” ဟူသည့္
တစ္နပ္စားဉာဏ္ သေဘာတရားကိုလက္ကိုင္ထားသူမ်ားျဖစ္သည္။ ၄င္းတစ္နပ္စားဉာဏ္ရွိသူတို႔အဖို႔
လိမ္ညာေကာက္က်စ္ လုယက္ယူငင္၍လည္း စီးပြါးရွာၾကသကဲ့သို႔
လိမ္ညာဟန္ေဆာင္၍လည္း ေလာက၏ပူေဇာ္သကၠာရကို ရယူတတ္ၾကသည္။ မိမိ၏ အထက္လူၾကီး
စသည္တို႔ကို ျဖားေယာင္း၍လည္း ရာထူးအာဏာကိုရယူတတ္ၾကသည္။ ထိုသူတို႔အဖို႔ လုပ္ပိုင္ခြင့္ႏွင့္
ရာထူးအာဏာ လက္၀ယ္ေရာက္ရွိျပီးပါက တာ၀န္ႏွင့္ ရပိုင္ခြင့္တြင္ တာ၀န္ဆိုသည္ကို
လ်စ္လ်ဴ႐ႈတတ္ျပီး ရပိုင္ခြင့္ကိုသာ လက္မလႊတ္စတမ္း အမိအရဆုပ္ကိုင္ေလ့ ရွိတတ္ၾကသည္။ ယင္းလုပ္နည္းလုပ္ဟန္မ်ားသည္ ယေန႔ေခတ္တြင္ထင္ရွားစြာေတြ႔ျမင္ေနၾကရျပီး လက္ေတြ႔တြင္လည္း
တကယ္ပင္ ၾကီးပြါးခ်မ္းသာေနၾကသည္မွာ ျငင္းပယ္၍မရေအာင္ပင္ မွန္ေနသည္။
သို႔အတြက္ေၾကာင့္ ၄င္းတို႔၏ အယူ၀ါဒ လမ္းစဥ္တို႔ကို အမွန္အျဖစ္ လက္ခံလိုက္နာ
ယံုၾကည္ၾကရေတာ့မည္ေလာ။
ကိစၥတစ္ခုကို ေတြးေခၚဆံုးျဖတ္ၾကရာတြင္ မိမိျမင္ႏိုင္စြမ္းရွိရာ မ်က္စိတစ္ဆံုးအတြင္းမွာသာ ၾကည့္ျပီး ဆံုးျဖတ္၍မရႏိုင္ေပ။ မိမိျမင္ႏိုင္စြမ္းမရွိေသာ၊
မိမိဉာဏ္မမွီႏိုင္ေသာ အရားမ်ားစြာလည္း ရွိေနေပေသးသည္။ အထက္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ လမ္းစဥ္မ်ိဳးျဖင့္
အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း ျပဳမႈမ်ိဳးကိုဗုဒၶ၀ါဒအလိုအရ မိစၦာဇီ၀ မွားယြင္းသည့္
အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း ျပဳမႈမ်ိဳးအျဖစ္ ခံယူထားျပီး ႐ႈတ္ခ်ထားသည္။ ယင္းမိစၦာအာဇီ၀လမ္းစဥ္ျဖင့္
ၾကီးပြါးလာမႈေၾကာင့္ အနာဂတ္ခရီးတြင္ အနည္းဆံုး ေတြ႔ၾကံဳလာရႏိုင္ဖြယ္ရွိသည့္
အခ်က္သံုးခ်က္ကိုေဖာ္ျပလိုသည္။ မသမာသည့္ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္
ရရွိလာခဲ့သည့္ စည္းစိမ္ဥစၥာ ခ်မ္းသာသုခႏွင့္ ရာထူးဂုဏ္သိန္တို႔သည္ ကာလအားျဖင့္ အရွည္ၾကာဆံုုး
တစ္ဘ၀မွ်သာ ျဖစ္ႏိုင္သကဲ့သို႔၄င္းတို႔က်က္စားရန္ နယ္ေျမေဒသမွာလည္း က်ဥ္းေျမာင္းလွေပသည္။
မသူေတာ္မ်ားလႊမ္းမိုးရာ ေဒသ တနည္းအားျဖင့္ဆိုရေသာ္ ၀ိပတၱိတရားထြန္းကားရာေဒသမ်ိဳးတြင္သာ
က်က္စားႏိုင္ေပသည္။ ယင္းကိုပင္ ေခတ္ပ်က္သူေ႒းမ်ားအျဖစ္ ေခၚေ၀ၚသံုးေနၾကျခင္း ျဖစ္ဟန္တူသည္။
ပုဂၢိဳလ္အားျဖင့္လည္း ဓာတ္တူခ်င္းမွ ေရာသည္ ဆိုသည့္အတိုင္း အၾကံတူ ဉာဏ္တူ
ကလိမ္က်သူအခ်င္းခ်င္း၊ တကိုယ္ေကာင္းက်င့္သူမ်ား
အခ်င္းခ်င္းမွာသာ မ်က္ႏွာပြင့္ႏိုင္ၾကသည္။ ျမတ္ဗုဒၶစာေပမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပပါ မိစၦာဇီ၀ က်င့္စဥ္မ်ိဳးကို
အသက္ေမြးမႈ လြယ္ကူေၾကာင္း လမ္းစဥ္အျဖစ္ ေဖာ္ျပထားျပီး ကဲ့ရဲ့႐ႈတ္ခ်ထားသည္။
ဗုဒၶဘာသာဆိုသည္မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ က်င့္သံုးေတာ္မူခဲ့သည့္ လမ္းစဥ္၊ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည့္
စကားေတာ္၊ ခ်မွတ္ေတာ္မူခဲ့သည့္ မူ၀ါဒမ်ားကို ဆိုလိုသည္။ ယင္းက်င့္စဥ္ စကားေတာ္မ်ားႏွင့္ မူ၀ါဒမ်ားကုိ
လိုက္နာက်င့္သံုးသူကိုသာလွ်င္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ဟူ၍ ေခၚဆိုႏိုင္သည္။ ယင္းသို႔မဟုတ္ပါက
အမည္ခံ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တစ္ေယာက္သာျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ဘာသာ အယူ၀ါဒတစ္ခုကို ၾကိဳက္/ မၾကိဳက္
ဆိုသည္ထက္ လက္ေတြ႔က်င့္သံုးမႈသည္သာ ပို၍အျပဳသေဘာေဆာင္ေလသည္။ ပုဂၢိဳလ္ခင္မွ တရားမင္
ဆိုသည့္စကားအတိုင္း ပုဂၢိဳလ္ေရးသို႔လိုက္၍ လိုက္နာက်င့္သံုးမႈရွိသကဲ့သို႔အျခားတစ္ဖက္တြင္
ဆန္႔က်င္သေယာင္ျဖင့္ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ ေ၀ဖန္တိုက္ခိုက္ေနလင့္ကစား လိုက္နာက်င့္သံုးမႈပို္င္းဆိုင္ရာတြင္
က်င့္၀တ္သိကၡာ စာမ်က္ႏွာအရ ထပ္တူက်ေနသည္တို႔ကိုလည္း ေတြ႔ရတတ္ေပသည္။ နိဂံုးခ်ဳပ္အားျဖင့္
ကာလ၊ ေဒသ၊ ပုဂၢလ ဟူသည့္ နယ္ပယ္သံုးခုတြင္ မိမိဘ၀ လိပ္ျပာသန္႔စြာျဖင့္ ရွင္သန္ႏိုင္ေရးအတြက္
ပုရာဏကႆပ တိတၳိဆရာၾကီးကဲ့သို႔ေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔၏ တစ္နပ္စားလမ္းစဥ္မွ ေရွာင္ရွားႏိုင္ၾကေစရန္
တင္ျပလိုက္ရပါသည္။
0 comments:
Post a Comment